Week 16, zal ik dan nu eindelijk minder misselijk zijn? Als ik het internet mag geloven, dan zou ik me steeds een beetje beter gaan voelen. Er stonden dus allerlei leuke activiteiten in de agenda. Met als kers op de taart de 20 weken echo, waar we zouden horen of het een jongen of een meisje is. Lees je mee? 

Veel leuke dingen

• 

• 

Op internet lees je dat als je misselijk bent in het eerste trimester, je je waarschijnlijk zo vanaf een week of 14, 15 of 16 beter gaat voelen. Week 14 en 15 waren nog niet m’n beste weken (lees hier), dus ik hoopte echt op week 16. En gelukkig, ging het steeds een beetje beter. Van niet meer elke ochtend spugen, naar alleen nog maar misselijk (zonder spugen), naar dagen zonder misselijkheid! Yeah, ik was er zo blij mee. Ik voelde me eindelijk week een beetje meer Aafke.

Dat betekende ook dat ik weer wat meer kon ondernemen. M’n energie kwam ook beetje bij beetje terug en ik besloot om weer in beweging te komen. Niet hardlopen, maar wel weer een half uurtje wandelen. Oh, alleen al het aantrekken van mijn hardloopschoenen voelde goed. Ook met Oscar liep ik in het weekend nog een fijn rondje. Het is zo fijn om weer moe te worden van bewegen.

• 

• 

• 

• 

Ook deed ik weer leuke dingen. High-teaën met vriendinnen, spelletjes-avond bij vrienden, lekker uitgebreid eten met een vriendin (met en fles alcoholvrije wijn), en ik probeerde ook zeker mijn rust te pakken door bijvoorbeeld lekker in bad te gaan. 

Twee dagen workshop leiden

• 

• 

Net als voorgaande jaren stond ik ook dit jaar weer op twee dagen van een event voor onderwijskundigen. Ik mocht een workshop leiden en dat was weer erg leuk! Naast de gewone zenuwen vond ik het überhaupt spannend hoe ik het zou trekken nu ik zwanger ben. Je staat toch de hele dag ‘aan’ en wil je van je beste kant laten zien. De dagen zelf gingen heel goed en waren heel erg leuk, wel was ik ’s avonds echt uitgeput. 

Daarom pikte ik gauw een pizza op, op de weg naar huis en plofte heerlijk op de bank. Op de foto zie je m’n vermoeide koppie en de heerlijke pizza. Daar was ik aan toe. 

Sauna

• 

• 

• 

Het wordt afgeraden in de eerste weken van je zwangerschap naar de sauna te gaan. Maar tijdens het tweede trimester kan dat prima. Zolang je goed naar je lichaam luistert, niet te heet en te lang in de sauna gaat zitten en de infrarood-sauna overslaat. Dus ging ik op een vrije vrijdag met mama naar de Veluwse Bron en hebben we een heerlijk relaxed dagje gehad. Lekkere taartjes gegeten, goed gekletst, gedut, gezweet, gezwommen en nog een dutje gedaan. Heerlijk. 

Ziek

• 

• 

Na een aantal fijne en gezellige dagen, zakte mijn energie weer onwijs in. Aan het einde van een drukke werkweek kwam de misselijkheid weer terug en moest ik helaas weer spugen op het werk. Oh, ik voelde me weer beroerd. Dat weekend ging het niet beter en maandag zag ik het niet zitten om te werken. Uiteindelijk ben ik de hele week ziek thuis geweest. In overleg met de verloskundige ook een testje bij de huisarts gedaan voor eventuele blaasontsteking maar die was negatief. Uit voorzorg zijn we toch even voor een extra check naar de verloskundige geweest, en gelukkig was er niets alarmerends. Waarschijnlijk een combinatie van te druk, vermoeidheid, een groeiende buik en wat griepverschijnselen. Ja, dit is niet zo’n leuke foto om van jezelf te laten zien, maar wel de werkelijkheid. Op de bank met een dekentje en iets makkelijks te eten. 

20-weken echo

Hoewel we door de verloskundige waren gerustgesteld dat er niets aan de hand was, vond ik het toch wel spannend om de 20-weken echo te hebben. Met een echo zien ze toch meer dan bij de verloskundige met een doppler (om naar het hartje te luisteren).

• 

• 

• 

Zaterdagochtend om half 9 meldden we ons. Wat een leuk mens joh. No nonsens en heel aardig. Ik hou ervan. Ze deed een flinke klodder koude gel op m’n buik (ah!) en zette het echoapparaat erop. Ze legde uit wat ze zag en waar ze naar op zoek was. Teentjes, vingertjes, navelstreng, de organen, oogjes, neusje, lipje, tanden in de kaak, de slokdarm, de hersenen, oortjes, het hartje met alle hartkamers, alles zat erop en eraan. Onze baby is helemaal goedgekeurd. Wat een opluchting.

En daarnaast weten we nu ook of het een jongen of een meisje is. De baby lag er zo goed bij dat de echoscopiste heel duidelijk de billen van onder kon laten zien. We zagen géén piemeltje, dus we krijgen een dochter! We kregen nog even uitleg over de groeicurve van ons kleintje en met een hele rits echofoto’s gingen we weer naar huis. 

Ik vind het heel tof, maar ook wel raar dat we nu kunnen zeggen dat het een meisje is, dat we een dochter krijgen. Inmiddels zijn de eerste roze kleertjes al wel gekocht. Hoewel ik geen fan ben van megaroze, vind ik het zachtroze af en toe heel schattig. Ook ben ik inmiddels weer opgeknapt en aan het werk. Ik probeer nu echt goed mijn energie te verdelen, wat ik echt heel lastig vind. Maar ik moet het echt wel gaan doen, want anders heb ik (en de baby) er later last van. 
Liefs Aaf

De twee foto’s van de workshop zijn van Courseware.