Het was eind april dat ik opnieuw een positieve zwangerschapstest in handen had. Ik was heel blij, maar ook wel wat verrast en angstig. Want hoewel een tweede zwangerschap vol zit met herkenning en bekende punten, weet ik nu ook heel goed dat er wat mis kan gaan. Dat zwanger worden en zijn een wonder is! En dat maakt het ook heel spannend. Vandaag neem ik je mee in die eerste weken na die positieve test.

Week 5 en 6

Het blijft zo gek dat je zwanger bent, jij weet ’t, maar de rest van de wereld nog niet. Zo gingen we op bezoek bij mijn schoonouders, die we het nog niet zouden vertellen, hadden we afgesproken. Daar belde een soort van nepnichtje om ons te verrassen met hett nieuws dat ze zwanger is (zo leuk!). Ik wilde wel schreeuwen: ik ook! Maar dat hield ik toch maar even in.

Ook had ik een beetje bloedverlies, zag ik in mijn ondergoed. Ik weet dat het niets hoeft te betekenen, toch schrok ik er een beetje van. Even goed in de gaten houden, als het meer wordt is het misse boel. Maar gelukkig bleef het bij die paar druppeltjes.

Ook belde ik de verloskundige om een afspraak te maken voor een eerste controle. Dat duurt nog even, maar die afspraak staat in ieder geval. De assistente vroeg aan de telefoon hoe het met me ging. Nou.. niet zo goed. De bekende kwaaltjes – moe en misselijk – sloegen in als een bom. Ik herkende het wel van de zwangerschap van Lauren, maar met een peuter in huis is het wel heel pittig.

• 

• 

Ik belde daarom de huisarts met de vraag ik emesafene kon krijgen. Datzelfde medicijn heb ik in mijn eerste zwangerschap genomen en hielp wel wat om de scherpe randjes eraf te halen. En ook nu hielp het. Door ’s avonds een pilletje te nemen, had ik ’s ochtends net een minuut of 5 voordat ik misselijk werd. Dus zodra ik wakker werd ging ik er direct uit, maakte ik de fles voor Lauren en smeerde ik een boterham voor mezelf.

Dat ging niet altijd goed en soms hing ik ontzettend boven de pot. En dan niet alleen ’s ochtends, maar ook ’s middags voor de lunch of ’s avonds laat met ’t tandenpoetsen. Die misselijkheid maakte me ook heel moe. Dus waar ik kon, deed ik een middagdutje met Lauren mee.

Ik probeerde in beweging te blijven, door te wandelen als ik nog wel iets energie over had. En daarnaast probeerde ik te eten, veel te eten. Want een lage maag stond gelijk aan misselijk, dus mijn maag moest gevuld blijven. Zo at ik een stukje zelfgemaakte cheesecake, maar ik werd zo misselijk van de karamellaag. Ooh nu ik er aan terug denk.. Haha. Ik deelde de taart dus uit aan wat buurvrouwen in de straat. Een portie kibbeling ging er daarentegen wel goed in! Lekker hartig.

• 

• 

Week 7 en 8

Daarna kwamen wat gekke dagen. Lauren had een spontane liesbreuk, waar ze heel veel pijn aan had. We eindigden op de Eerste Hulp van het WKZ/UMCU. Daar konden ze de bult terugdrukken, maar ze moest wel blijven. De volgende dag zou ze geopereerd worden om het gaatje in haar lies te dichten. We besloten dat Oscar bij haar in het ziekenhuis zou slapen, zodat ik thuis wat beter zou slapen en de misselijkheid de volgende dag niet zo heftig zou zijn. Gelukkig ging de operatie goed en mocht ze diezelfde namiddag mee naar huis.

De volgende dag gingen we alsnog op vakantie, met slechts één dagje vertraging. We bleven in Nederland, dus we kregen toestemming van de kinderarts om te gaan. Lauren mocht alleen niet in bad of zwemmen. Hoe die week was, dat lees je hier.

We hadden een hele leuke vakantie, waar we een beetje bijkwamen van het ziekenhuisavontuur en we samen al eventjes over de baby kon praten. Heel fijn! Wel bleef ik misselijk maar met de emesafene en op tijd eten redde ik het wel. Wel moest ik af en toe een dutje doen, want ik was heel moe.

Na de vakantie hadden we onze eerste controle bij de verloskundige. We hebben er eentje die met 8 weken al een eerste echo maakt. Zo fijn om te zien en de horen dat alles goed was en dat het maar één baby’tje is.

Week 9 en 10

Na onze vakantie werd het heerlijk weer en dat was fijn. Ik miste soms wel het heerlijke zomerse wijntje of biertje, maar ja, je moet er iets voor over hebben. Een theetje in bad (in plaats van een rode wijn) of een frisje bij de mini-gourmet (in plaats van een koude rosé).

• 

• 

Ik zorgde goed voor mezelf. Ik pakte zoveel mogelijk rustmomentjes, want ooh my god die vermoeidheid. Vroeger dacht ik altijd dat misselijkheid en moeheid er gewoon een beetje bij horen, maar nu ik (twee keer) ervaren heb hoe het is en wat dat voor invloed heeft, weet ik dat je het niet moet onderschatten of bagatelliseren.

• 

• 

Op de dagen dat ik me wel goed voelde, probeerde ik ook leuke dingen te gaan doen. Zo liep ik zelfs een klein rondje hard en gingen we een middagje varen toen Lauren uit logeren was. Fijn.

• 

• 

Week 11 en 12

In week 11 hadden we onze termijnecho. Na een goede echo met 8 weken, kregen we 3 weken later een tweede controle. Nog steeds was alles goed, en dat was voor ons het moment dat we het nieuws verder konden vertellen.

Iets eerder hadden we de opa’s en oma’s al ingelicht, we vertelden het onze broers en goede vrienden en vriendinnen. Wat blijft het leuk en ook een beetje spannend om dat te doen.

Online vertelden we het met een krijtbordje. Mijn eerste zwangerschap kondigden we ook aan met een krijtbord, dus ik vond het leuk om het nu weer zo te doen. Zo leuk om alle reacties en felicitaties te lezen. Dank jullie wel.

Mijn buikje begon al lekker te groeien, zoals je ziet. Mijn gewone spijkerbroeken zaten ’s avonds niet meer lekker, dus ik ging op zoek naar zwangerschapsbroeken. Ook haalde ik mijn zwangerschapsbh’s van de vliering. Dat was nodig!

• 

• 

Wil je meer lezen over mijn zwangerschap? Klik dan hier.

En toen zat het eerste trimester er al weer bijna op! Dat gaat snel zeg. Het was dus weer een pittige periode, en ik hoop ontzettend dat die misselijkheid en moeheid gauw wegebt.
Liefs Aaf