Inmiddels is Thomas 16 maanden en groeit als kool. Hij drinkt niet meer bij mij, we zijn met een jaar gestopt met de borstvoeding. Dat we dat zo lang hebben kunnen doen, is het gevolg van het klieven van zijn tongriempje. Waarom we dat hebben gedaan, hoe dat gaat en wat dat voor gevolg had vertel ik je vandaag.

(Rand)prematuur

Thomas is geboren met 35+6 weken. En daarmee is hij officieel prematuur geboren. Net als Lauren, al is zij natuurlijk met een heel andere termijn geboren. Gelukkig deed Thomas het vanaf de start ontzettend goed en heeft hij nooit ondersteuning nodig gehad. Misschien wel door de longrijpers die we een aantal weken daarvoor kregen.

Na de geboorte kon Thom dus lekker bij mij blijven. We hebben meer dan een uur lekker huid-op-huid geknuffeld en hij heeft zelfs eventjes geprobeerd wat te drinken bij mij. Omdat hij dus wel prematuur was, moesten we oppassen dat hij niet te veel zou afvallen. Daarom is er direct gestart met bijvoeden. Ik had – natuurlijk – nog geen melkproductie, dus kreeg Thomas kleine beetjes Nutrilon via een cupje terwijl ik mijn productie met de kolf opstartte. Daarnaast bleven we hem de borst aanbieden.

Dat lukte hem nog niet, maar dat was oké want hij was nog zo klein. Via een borstvoedingshulpset en fingerfeeding probeerde we het hem wel te leren. Na 3 dagen ziekenhuis mochten we naar huis en daar bleef ik ook de borstvoeding proberen, naast alle flesjes afgekolfde melk die hij kreeg. Met hulp van onze kraamzorg.

Lactatiekundige

Van te voren had ik al bedacht dat ik in ieder geval de hulp van een lactatiekundige zou willen inzetten, mochten er strubbelingen zijn. En die waren er. Want inmiddels was mijn productie op gang, en flink ook, terwijl Thomas maar kleine beetjes dronk, uit de fles of bij mij. Want de borstvoeding ging elke keer een klein beetje beter. Gelukkig! We oefenden en oefenden, vooral met de aanhap. Een grote hap, óver de tepel heen. Inge, mijn lactatiekundige, gaf me goede tips voor die grote aanhap en we maakten een plannetje hoe ik over kon stappen van veel kolven, naar live voeden. Fijn om dit samen met een expert te bedenken, in plaats van “maar wat doen” voor je gevoel.

Het leek een tijdje goed te gaan; Thomas dronk bij mij en groeide, en ik kon het kolven afbouwen. Maar toen ging het mis. Ik kreeg blaren op mijn tepels, wat natuurlijk ontzettend pijn deed. Tot bloedens aan toe! Ik keek op tegen de volgende voeding. Ik besloot daarom maar weer even te kolven en wat meer via de fles te geven. En toen bleek mijn productie enorm te zijn ingekakt. Shit, wat is dit nu?

Geen goede drinktechniek

En zo kwam ik erachter dat Thomas wel bij mij dronk, maar alleen de eerste melk, de melk die er makkelijk uitkomt door de toeschietreflex. En omdat ik een flinke productie had, was dit in eerste instantie voldoende voor hem. Maar naarmate mijn productie normaliseerde, was die eerste melk niet meer genoeg voor hem, maar het lukte hem niet om actief te drinken en zelf meer melk uit mijn borst te halen. Daardoor liep mijn productie natuurlijk terug. En was hij steeds vaker niet voldaan. Zijn drinktechniek was niet goed, ondanks de grote aanhap. Wat er precies misging wist ik niet.

Gelukkig heb ik ervaring met veel kolven, dus ik wist dat ik mijn productie daarmee wel weer op kon krikken. Het was wederom enorm tijdrovend, maar het lukte me gelukkig om weer meer melk aan te maken en Thomas te voeden via de fles.

Doorzetten

Ik wilde echt heel graag deze keer wel borstvoeding geven, en voor mijn gevoel was ik weer terug bij af. Fulltime kolven, dat ga ik deze keer echt niet nog een keer doen. Dus ik appte Inge en we spraken nog een keer af.

Ze besloot hem verder te onderzoeken, en hoewel we het de eerste keer wel een beetje zagen, kwamen we nu tot de conclusie dat zijn tongriempje te kort, te stevig was in combinatie met zijn hoge gehemelte. Dit zou kunnen komen door de stuitligging, waarin hij de gehele zwangerschap heeft gelegen. Daardoor kon hij niet goed genoeg vacuüm maken in zijn mond, en daardoor niet goed drinken bij mij. De aanhap ging goed, bevestigde Inge mij. Maar het drinken lukte Thomas niet.

Klieven

We besloten een afspraak te maken om zijn tongriempje te klieven. De kliniek die Inge aanbeval had pas 4 weken later plek. Poe, dat duurt lang! Dus ik probeerde het ziekenhuis (via een doorverwijzing van de huisarts) en daar konden we al een week later terecht. Yes, dat gaan we gewoon doen.

De kinderarts onderzocht Thomas en zijn tongriempje. Ook hij kwam tot de conclusie dat dit niet een standaard kort tongriempje is, maar vooral door de dikte van het tongriempje kon hij zich voorstellen dat Thomas er last van had. Dus samen met de doktersassistente bakerde hij Thomas is, zodat zijn armpjes niet in de weg zouden zitten en pakte hij met een tangetje het tongriempje vast. Inmiddels had Thomas al wel een beetje door dat er iets ging gebeuren…

Het klieven is echt zo zielig, want wat ze in feite doen is het tongriempje doorknippen met een klein schaartje. Zonder verdoving. En het doet pijn. En daarna duwde de arts met een doekje op het wondje, zodat hij open bleef staan terwijl het wondje indroogde. Je wil namelijk niet dat hij gewoon weer dichtgroeit, hij moet juist open blijven om zo het tongriempje meer ruimte te geven. En dat alles terwijl Thomas het natuurlijk op een krijsen zette.

Gelukkig mocht ik hen daarna al gauw oppakken en troosten. En ook direct borstvoeding geven. Het meest troostende wat je een baby kan geven.

Wist je trouwens dat een tongriempje klieven ook andere problemen van verhelpen? Zo las is dat het ook kan helpen bij latere spraak en zelfs tongzoenen.

Wereld van verschil

En ik merkte direct, die voeding in het ziekenhuis, dat Thomas meer grip had. Ik voelde dat hij sterker zoog en dat hij krachtiger dronk. Dat had ik echt niet verwacht! Het tongriempje klieven was niet leuk, maar daarna heeft er helemaal geen last meer van gehad.

Ook de dagen er na ging het steeds beter. Zo fijn! De eerste dagen na het klieven kolfde ik ’s ochtends en ‘ s avonds nog wel na, om een borstontsteking te voorkomen en om mijn voorraad nog een beetje verder te spekken. Maar al gauw dronk Thomas volledige voedingen bij mij en kolfde ik niet meer na.

Gevoed tot 1 jaar

En zo hebben we Thomas en ik dit samen gedaan tot zijn eerste verjaardag. Het was soms echt hard werken, gedoe, maar bovenal vond ik het heel fijn dat hij bij mij dronk. Dat ik hem kon geven wat hij nodig had.

Dat ging heus niet zonder struggles, want we kregen corona, hebben spruw gehad en ik vergat wel eens mijn kolf of een onderdeel als ik weg was.

Maar naarmate je ervaring op het met borstvoeding, wordt je er ook makkelijker in. Als Thomas een keer minder dronk, maakte ik me niet meteen zorgen. Want ik wist wel dat hij dan de volgende voeding wel goed zou drinken. Hij groeide goed, had lekkere vetjes, en dus ook wel wat reserve.

Kolven

Zelf leerde ik creatief te zijn met kolven. Op het werk had ik gelukkig een goede kolfruimte, maar ik vergat wel eens de flesjes bijvoorbeeld. Dan kolfde ik in een leeg waterflesje. En ik heb zelfs een keer met de hand gekolfd, omdat ik de gehele kolf vergeten was. Oeps!

Deze keer had ik een hele fijne kolf: de Medela Freestyle Flex. Een oplaadbare, zodat ik niet aan een stopcontact vast hoefde te zitten. En samen met een kolf-bh van Medela had ik zelfs mijn handen vrij tijdens het kolven. Ideaal!

Die kolf, met het bijbehorende koeltasje, heb ik op veel plekken meegezeuld. Want zo af en toe wilde ik wel eens een dagje wat leuks doen. De kolf is meegewerkt naar de sauna, naar Texel, in het vliegtuig naar Turkije, Barcelona, Bilbao, Londen. Ik heb gekolfd op het strand, in een restaurant, op een Spaans vliegveld, op hotelkamers. Je wordt er écht heel creatief in!

Naast de Medela FreeStyle Flex kolf, was de handkolf van Medela ook een goede uitkomst. Die heb ik veel onderweg gebruikt. Bijvoorbeeld in het vliegtuig naar Barcelona en op het terras in Bilbao. Met de handkolf kon ik iets onopvallender kolven, met wat minder geluid. Zo kolfde ik ook op de Gran Prix van Barcelona op een stoeltje in de schaduw achter de tent van het Rode Kruis, zoals je ziet hierboven op de foto.

Met het kolven hield ik mijn productie in stand en kon Thomas op de opvang of thuis bij papa of de oppas toch mijn melk drinken.

Afbouwen

Een paar weken voor zijn eerste verjaardag startten we met afbouwen. Door een weekend weg, waar ik besloten had mijn melk niet te bewaren (zodat ik geen rekening hoefde te houden met alcohol) had ik niet genoeg voorraad meer voor Thom. Hij dronk daardoor voor het eerst een combinatie van mijn melk en kustvoeding. En dat ging goed.

Ik kolfde inmiddels niet meer op het werk tussen de middag en zo, beetje bij beetje, werd het steeds minder. Steeds vaker kreeg hij een fles kunstvoeding terwijl ik dus niet kolfde.

En het was prima zo. Een beetje dubbel wel, maar ik was er aan toe om te stoppen. En Thomas vond het prima. Op zijn eerste verjaardag dronk hij voor de allerlaatste keer (een beetje) bij mij en toen was het klaar. Ik heb daarna nog twee keer een heel klein beetje gekolfd, maar daarna stopte mijn productie ook. De laatste zakjes melk in de vriezer gingen op, en het was helemaal prima.

Waterpokken

In die tijd gebruikte ik melk die hij niet opdronk of niet kon opdrinken (doordat ik een drankje had gedronken) in zijn badje, om de jeuk en pijn veroorzaakt door de waterpokken te verlichten. Het zachte haverwater hielp heel goed. Wonderlijk is moedermelk toch he!

Dankbaar

Hij heeft dus een jaar borstvoeding gehad en daar ben ik heel dankbaar voor. Dat het toch nog gelukt is en dat we er zo van genoten hebben. Tuurlijk waren er ook wel momenten dat het niet fijn was, en die nachtvoedingen die ik dus altijd moest doen waren zwaar, maar ik genoot zo van onze momenten.

Ik ben ook heel blij dat ik Inge heb ingeschakeld en dat we uiteindelijk toch Thomas’ tongriempje hebben laten klieven. Daardoor is het toch gelukt om borstvoeding te geven.

Als ik op die periode terugkijk, was ik wel een beetje te gedreven om het te laten lukken. Maar ik wilde het gewoon zó graag! Van tevoren had ik gezegd “we zien wel of het lukt, maar fulltime kolven ga ik niet meer doen”. En uiteindelijk heb ik de eerste 3 maanden volle focus gehad op voeden, kolven, borstvoeding, Thomas’ groei. Het was – achteraf bekeken- toch wel erg pittig.

But I did it! En daar ben ik wel heel trots op. Ik denk met een heel warm gevoel terug op de borstvoeding en eerlijk, mis is het nu nog we eens. Als Thomas zijn flesje bij mij drinkt en we lekker knuffelen. Maar de tegenhanger is dat ik nu veel vrijer ben. Hardlopen gaat ontzettend goed, mijn menstruatie is weer op gang en regelmatig, ik kan een wijntje of biertje drinken wanneer ik wil. En inmiddels slaapt Thomas ook door, zonder nachtvoeding. (Al staat dat los van de borstvoeding denk ik..).

Moraal van het verhaal

De moraal van mijn verhaal? De boodschap die ik je wil meegeven? Dat zijn er meerdere.

• Ga ervoor als je dat wil! Zet door, accepteer dat het niet altijd goed gaat maar kijk vooruit.

• Schakel (professionele) hulp in waar nodig. Ga niet zelf zitten prutten, maar vraag experts of ervaringsdeskundigen om hulp. Zowel een lactatiekundige kan je helpen, maar ook een goede huisarts weet veel van tongriempje klieven.

• Wees flexibel en maak het jezelf makkelijk als dat kan.

Nog een kleine disclaimer, want ik weet zelf als geen ander dat het soms simpelweg niet lukt om borstvoeding te geven ook al wil je dat heel graag. Het allerbelangrijkste is dat je kindje drinkt, groeit en gelukkig is. En dat jij als ouder dat ook bent. Of dat nou is middels live borstvoeding, met kolven, met kunstvoeding. Alles is oké! Dit is mijn verhaal, hoe wij het hebben gedaan. Dit is mijn ervaring. En ik kan me voorstellen dat het voor andere ouders fijn is om ook mijn verhaal te lezen. Afijn.

Ben je benieuwd naar mijn borstvoedingsverhaal met Lauren?
Ik kolfde voor haar fulltime, tot zo’n 7 maanden. Je leest het hier.

Heb jij borstvoeding gegeven? Liep dat vanaf het begin soepel of heb je ook struggles gehad? Of loop je juist nu tegen struggles aan met het voeden van je jonge baby? Dan hoop ik dat je iets aan mijn verhaal hebt over het tongriempje klieven.
Liefs Aaf