ROADTRIP MBG – WEEK 2

ROADTRIP MBG – WEEK 2

Afgelopen januari gingen wij voor 3 weken naar de zon! We maakten een roadtrip naar Mexico, Belize en Guatemala. In deze reeks van 3 blogs neem ik je mee op reis. Vorige week schreef ik over onze eerste week in Mexico, de grens met Belize en de boottrip naar Lamanai. Na een nachtje in San Ignacio stond de grensovergang met Guatemala op de planning. Hoe dat verliep? Niet zo soepel! Dat lees je hier!

Lees hier deel 1 van het reisverslag.
Bekijk hier de video van deel 1.

Zaterdag 20 januari 2018

Goed, we waren gebleven in San Ignacio, een dorpje voor de grens met Guatemala. We liepen ’s ochtends een rondje over de lokale (fruit)markt en we bezochten de Iguana Sanctuary.

Daarna pakten we de bus weer in, stopten de half-droge stoelen weer in de bus en reden rond 12 uur richting de Guatemalaanse grens. We betaalden exit fee en gaven onze car permit af. We hoorden dat ze deze voor je konden bewaren als je slechts een paar dagen naar Guatemala zou gaan en dan weer terug. Na wat uitleg stemde de douane-officier in met het in bewaring nemen van het document: ze krabbelde er iets op en stopte het opgevouwen document in de bureaula. In een la! Niet in een map, of op een kantoortje, nee in de la van het bureau. Verbaasd keken we elkaar aan, tjah dan is het hopen dat ie er over 3 dagen nog in zit.

We reden verder en wederom moesten we door de spray. We parkeerden de bus in het stukje niemandsland en liepen een open hal binnen; de grens van Guatemala. Die in Belize was al niet super officieel, maar dit was helemaal gek. Al gauw kwam er een erg ‘behulpzaam’ jochie op ons af en wees ons naar het juiste loketje. Geen rij, dus we konden zo doorlopen. Daar kregen we allebei een stempel in ons paspoort. Dat gaat soepel. Ook de rij voor car imports was kort; er stond 1 Amerikaanse motorrijder voor ons. Toen wij aan de beurt waren, gaven we alle documenten af, inclusief kopietjes. Dat zag er allemaal goed uit en stempelde de autopapieren. “Necesita una copia de esto”, zei hij. “Hiervan is een kopie nodig”. We overhandigde hem een kopie van de autopapieren. “Nee, van deze. Met de stempel.” Ah oke, hoe doen we dat? Bleek dat de dichtstbijzijnde kopieerautomaat aan de andere kant van de brug was, en het behulpzame jochie wilde ons wel helpen (tegen een betaling natuurlijk!). We hadden gezien dat hij de Amerikaan ook had geholpen én terugkwam met de papieren, dus deden wij het ook. Op hoop van zegen.

Gelukkig zagen we na een minuut of 10 hoe hij terugrende over de brug. We wisselden wat Quetzal voor de papieren en gaven deze aan de officier. Ja, de papieren zijn nu compleet, maar ja het systeem ligt eruit dus hij kan nu niets voor ons doen. Wat?! Het systeem ligt eruit? WTF!? “Hoe lang duurt dat denkt u?”. “Geen idee, kan zo verholpen zijn, kan ook de hele dag duren..”. Z-U-C-H-T. Dus pakten we onze stoelen uit de bus, de e-reader, wat koekjes en een flesje water.

Ondertussen spookte de gedachte al door mijn hoofd dat het systeem het vandaag niet meer zou gaan doen. De ambtenaren staan in deze landen erom bekend om gewoon om half 5 de toko te sluiten. We zijn al uit Belize gestempeld, en persoonlijk mogen we ook Guatemala in, maar de bus laat ik hier echt niet staan! Een uurtje later informeerde ik naar de stand: niets veranderd. Twee uur later: same story. Het was ondertussen 3 uur, en we moesten nog minimaal een uur rijden naar onze bestemming, en rijden in het donker werd ons echt afgeraden. Pff… Oke, dit is onderdeel van de vakantie, dit soort dingen kunnen gebeuren. “Señorita, ya funciona.” Y-E-S hij doet het weer. Met de papieren liepen we naar een ander loket waar we betaalden, ontvingen een betaalbewijs en daarmee kregen we een sticker voor op de voorruit. Vamos!

We reden flink door, om zo voor het donker aan te komen in Flores. Af en toe moest Oscar hard op de rem, omdat het asfalt ophield, haha. En het laatste stuk ging weer over een kiezelweg. Welkom in Midden-Amerika! Net voor het donker bereikten we de camping en parkeerden de bus op een heuvel aan de andere kant van het meer van Flores. Wat een prachtig uitzicht. We hadden gelezen dat je met bootjes naar de stad kon varen, so we did. We aten heerlijk en struinden door het toeristische centrumpje, heerlijk.

Zondag 21 januari 2018

Ook de volgende ochtend namen we de boot naar de stad. We dronken een lekker kopje koffie en thee bij en hip barretje, met uitzicht over de ondergelopen boulevard. De waterspiegel van het meer stijgt, waardoor het eilandje langzaam grond moet inleveren. We deden wat boodschappen, en met de tuktuk reden we terug naar de boot, die ons weer terugbracht naar de camping. Op naar Tikal.

Tikal was een van de grootste steden van de Maya’s ten tijde van de klassieke periode – aldus Wikipedia. We kampeerden op de camping naast de parkeerplaats van Tikal, bovenop een rode mierenhoop. Note to self: niet handig… Ook zagen we deze aap in de boom boven de bus, dus zorgden we ervoor dat we alles goed dicht deden. We dachten dat we met een ticket voor de volgende dag al de namiddag van vandaag het park in mochten, maar helaas zijn de regels veranderd. Dus we chillden in de bus, boekje erbij, serietje kijken, wat lekkers te eten en natuurlijk een biertje. We maakten plannen om morgen om 06:00 uur het park in te gaan, dus gingen we op tijd naar bed.

Maandag 22 januari 2018

05:20 de wekker gaat en het is nog pikkedonker. Met een zaklamp loop ik naar het toiletgebouw om te plassen en mijn tanden te poetsen. Stipt om 6:00 uur stonden bij de ingang van het park, we kochten nog een plattegrond en liepen door. Na zo’n 20 minuten lopen komen we aan bij hét plein van Tikal. En toen.. Zag ik twee toekans! Hoog in de boom, met hun prachtige kleuren en kromme snavel. Oh wauw, ik ben er stil van.

De grote tempels zijn echt groot, en de meeste kan je beklimmen. Ondertussen begint het te regenen en we schuilen even bij een picknick-plekje. Perfect, want we hadden broodjes en appels meegenomen voor ons ontbijt. Verder in de Mayastad bekeken we nog veel meer tempels en kon Oscar nog even spelen met de zelfontspanner.

We beklommen tempel IV, waardoor we een fenomenaal uitzicht over de jungle hadden. Met mysterieus bewegende mist, de junglegeluiden en het verre zicht, een onwijs bijzonder moment. Zo rond 12:00 uur verlieten we het park en reden we terug naar de grensovergang. Gelukkig ging deze grensovergang veel soepeler dan op de heenweg. Het systeem deed het, en de autopapieren lagen nog in het laatje in Belize! Woei!

We besloten dat we via de Hummingbird Highway naar de kust van Belize zouden rijden. Deze weg staat bekend om de mooie sceneries en dat was zeker waar, helemaal met de ondergaande zon in de rug. Helaas konden we geen geschikte plek vinden om te kamperen, dus sliepen we in een hutje van een guesthouse. Stiekem wel lekker om in een bed te liggen én een warme douche te hebben.

Dinsdag 23 januari 2018

Placencia zou onze eindbestemming vandaag worden. We reden via Dangriga en Hopkins naar dit “eiland bereikbaar via een weg”. Belize staat bekend om de Caribische eilandjes voor de kust, en Placencia heeft deze vibe ook maar is dus wel bereikbaar met de auto. Ideaal voor ons. In Dangriga spotten we heel veel pelikanen die met mooie snoekduiken vissen vingen. Verder was dit een saai stadje, dus reden we gauw door naar Hopkins.

Daar lunchten we bij een leuk restaurantje aan de kust. De kok stond net verse vis te hakken, waar hij heel trots op was. We dronken er een biertje bij en kwamen erachter dat onze Belizian Dollars op waren, oeps! Gelukkig hadden we precies genoeg om de lunch te betalen. In Placencia zouden we weer geld kunnen pinnen.

In Placencia vonden we een heerlijke kampeerplek bij een hotel op de parkeerplaats en hielden we echt eventjes vakantie. Daar stonden we oog-in-oog met een dodelijk dier. Oke oke, dat is wat overdreven, maar er sprong/viel een vogelspin uit de zwembad-stoel-kussens, en hij liep richting mijn voet. Oscar zag ‘m waardoor ik op tijd weg kon springen gelukkig.

Wat we deden in Placancia en waar we daarna naartoe reden vertel ik je volgende week! Heb jij wel eens een maya-stad bezocht? Of een wilde toekan gezien?
Liefs, Aaf

2 gedachten over “ROADTRIP MBG – WEEK 2

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.