Kleine throwback: het is augustus 2020. Lauren is 1,5 jaar en sinds kort komt ze ’s nachts weer voor de fles. Ach, het zal wel een fase zijn, dachten we. Maar deze ‘fase’ duurde ondertussen 2,5 maand en ik was er he-le-maal klaar mee. Dus gingen we aan de slag om Lauren te laten doorslapen. Ben je benieuwd hoe wij dat hebben aangepakt? Dat lees je hier.

Kleine disclaimer:
Dit is hoe wij het doorslapen hebben aangepakt, wat bij ons paste en wat bij Lauren paste en ze nodig had. Wat voor ons werkt hoeft niet voor jou en jouw kindje te werken. Volg je eigen (moeder)hart en vaak komt de oplossing dan vanzelf wel. Jij weet namelijk écht wel wat het beste is voor je kindje. Lukt het toch niet, schakel dan de hulp in van een professional zoals een gecertificeerde slaapcoach of het consultatiebureau. Het is namelijk enorm krachtig om te vragen om hulp!

Ze zal het wel nodig hebben

Goed, dat gezegd hebbende. Terug naar augustus 2020. Lauren was 1,5 jaar oud en heeft eigenlijk altijd wel goed geslapen. Af en toe een weekje wat minder door bijvoorbeeld een griepje, maar vaak pakte ze haar ritme dan wel weer op. In de regel sliep ze van 19 uur tot 07 uur. Af en toe huilde ze ’s nachts, maar met het teruggeven van haar speen en een aai over de bol sliep ze wel weer verder.

Tot dan dus. Ze was ontzettend druk met leren lopen. At overdag wat minder goed omdat ze zo druk was met leren lopen. Het voelde dus wel logisch dat ze ’s nachts honger had. Ze accepteerde het niet meer dat we alleen maar haar speen teruggaven en bleef huilen. Uiteindelijk keken Oscar en ik elkaar aan: “Een flesje proberen dan maar?”. Dus de één troostte Lauren terwijl de ander een fles melk maakte. En die wilde ze maar al te graag. Zodra deze op was sliep ze weer door tot een uurtje of 8. Stiekem vonden we dat ook wel lekker.

Het zal wel een fase zijn, zeiden we tegen elkaar. Dus ’s nachts als ze huilde maakte ik gauw een flesje, die ze in 10 minuten leegdronk en gauw weer verder sliep. Heel soms belandde ze bij ons in bed, waar ze ook doorsliep. Maar helaas werkte dat niet zo voor mij. Ik lag klaarwakker in bed, probeerde met alle macht weer in slaap te vallen, wat uiteindelijk gelukkig wel lukte, maar werd altijd brak wakker. Die gebroken nachten braken me op. Natuurlijk gaf Oscar ook wel eens de fles ’s nachts, maar ook dan werd ik wakker en lag te draaien in bed.

Daarbij kwam dat ze de avondfles niet meer wilde drinken. Vaak dronk ze 5 slokken en dan was die ‘op’. Zal ze te vol zitten van het avondeten? En dan ’s nachts alsnog honger/dorst krijgen? We probeerden van alles met die avondfles. We maakten er pap van (want dan zou ze langer voller zitten), ze mocht ‘m beneden op de bank drinken of juist bij ons op bed. Maar veel dronk ze niet. Die nachtfles zou ze dus wel nodig hebben redeneerden we.

Ik kan niet meer

Toen het ook nog een tijdje twee flessen per nacht werden, werd ik gek! Huilend zei ik tegen Oscar: “Ik kan niet meer”. Dit brak me zó op, ik werd humeurig en mijn lontje werd steeds korter. Naar Oscar toe en naar Lauren toe. Oké, er moet iets gebeuren. Ze moet weer gaan doorslapen.

Ik ging googelen en vroeg moeders om me heen wat te doen. De adviezen liepen best uiteen: geen fles en laten huilen, een flesje water geven, ze komen vanzelf uit deze fase, de fles afbouwen. Als ik naar onszelf en naar Lauren keek, dan had ze deze nachtfles(sen) eigenlijk helemaal niet nodig. Overdag eet ze weer prima en die nachtelijke calorieën zijn niet per se nodig. Daarnaast ging ik het niet trekken als we dit heel voorzichtig gingen afbouwen of als we flesjes water zouden gaan geven. Dit moest snel anders.

Geen fles meer

Hoewel iedereen een iets andere oplossing gaf, kwam het neer op doorpakken. Ik besloot dan ook maar om de meest rigoureuze werkwijze te gaan inzetten. Geen avondfles én geen nachtfles meer. Als ze zou huilen, dan kreeg ze haar speentje en een aai over de bol en liepen we haar kamer weer uit. Dan zouden we haar 5 minuten laten huilen voordat we opnieuw eventjes haar kamer in zouden gaan. Niet oppakken en stug volhouden.

Ze zou nog een nachtje gaan logeren bij haar opa en oma en daarna zouden we ermee aan de slag gaan. Dat gaf ons ietsjes ruimte om haar voor te bereiden. ’s Nachts kreeg ze geen warme volle fles meer, maar een halve fles op kamertemperatuur. Bij opa en oma heeft ze het nog voor elkaar gekregen om die halve fles ’s nachts op te drinken en om half 6 te huilen totdat ze een warme fles zou krijgen. Ooh dit ging wat worden…

Schouders eronder en gaan

Oké, dit gaan we doen. We hielden haar gewone avondroutine aan, maar dan zonder de fles. Ze ging lief naar bed en ik liet haar zien waar een klein flesje water stond mocht ze dorst krijgen. Die wilde ze direct wel. Ze dronk 2 slokken water en zei weer ‘op’. Oké kind, prima. Kus en slaap lekker!

Wil je meer lezen over Laurens ontwikkeling? Klik dan hier.

Ik ging op tijd naar bed om maar alvast wat uurtjes te slapen tot ze vannacht wakker zou worden. Ik hoorde haar wat jammeren en keek op de klok: 06:15 uur! Wauw ze heeft doorgeslapen! Heerlijk! En eigenlijk gingen alle daaropvolgende nachten net zo goed. Soms had ze wat moeite met in slaap vallen en gooide ze haar knuffel en speentjes uit bed, want dan moet mama wel weer even terugkomen. Maar daar hield ze al gauw mee op.

In totaal is ze vier keer te vroeg wakker geworden, tussen 04:30 en 06:00 uur. Dan wachtte ik 5-10 minuten of ze zelf weer in slaap viel, maar als haar dat niet lukte ging ik naar haar toe. Dan gaf ik haar haar speentje, plukte haar knuffel van de grond en zei: “Ga maar lekker slapen lievie. Mama komt je morgenvroeg weer ophalen”. Dan krijst ze 5 minuten alles bij elkaar maar gaf het dan op en viel weer in slaap.

Ze slaapt weer door

Uiteindelijk is ons dit heel erg meegevallen. Ik realiseer met dat dit ook heel anders had kunnen uitpakken en dat het drie nachten van doorpakken was. Maar gelukkig voor ons en voor Lauren is dat niet gebeurd. Nu achteraf denk ik dat ze, doordat we die avondfles hebben gestopt, meer rust in haar hoofd en buik heeft gekregen. Misschien zat ze wel té vol ’s avonds, waardoor ze ’s nachts wakker werd en op zoek was naar datzelfde gevoel. Ik weet het niet, maar alles wijst erop dat Lauren het nodig had om die avondfles te laten vallen. Dit had ze nodig om weer te gaan doorslapen.

Ze krijgt nu ’s ochtends een fles melk met een beetje pap, eet daarna gerust nog een boterham en heeft om half 10 alweer trek in fruit. Lauren is vrolijk, zit goed in haar vel en slaapt ’s middags ook goed. Kortom: het gaat goed met haar.

En met ons dus ook. Ik slaap weer door. Soms zijn we wat vroeg wakker (ja, half 7 vind ik wel vroeg), maar als dat alles is… Ik voel me echt weer een ander mens nu we weer goede nachten doorslapen. Ben overdag gezelliger, heb meer geduld en ook het hardlopen gaat weer lekker. Zo fijn om mijn energie weer terug te hebben!

Slaapregressie

Het schijnt écht een dingetje te zijn van kindjes rond de 15 en 18 maanden oud dat ze een stapje terugdoen qua slapen. Dit is de periode dat ze leren lopen, dat ze van twee naar één slaapje overdag. Er gebeurt zoveel in de ontwikkeling op deze leeftijd. Weet dat het een fase is en als je kindje deze sprong heeft gemaakt, waarschijnlijk weer goed doorslaapt. Grijp niet te snel naar de nachtfles, zoals wij dat hebben gedaan of naar een andere slaapassociatie. Online is er best veel te vinden over slaapregressie, of progressie want dat is het uiteindelijk. Google en vind een manier die goed bij jullie past. En onthoud: het is een fase! Echt.

Is dit verhaal herkenbaar voor jou? Hoe hebben jullie dit aangepakt? En slapen jullie nu weer goed?
Liefs Aaf