Oh boy, we waren weer hoor! Wat een ontzettende luxe om twee keer per jaar op wintersport te kunnen gaan! De week begon helaas niet al te soepel, en het had niet veel gescheeld of we waren niet gegaan. Maar, we gingen! En het was een heerlijke week. Kijk je mee met onze wintersport?

Ziek!

Ik weet niet wat er heerst. En volgens mij is het gewoon alles tegelijk. Maar pff, wat waren we ziek. Zelf had ik een buikgriep met een fikse verkoudheid. Thomas had koorts. Lauren was niet fit én heel moe van haar eerste dagen school. Het was een ziekenboeg. Ik melde me ziek op het werk en mijn schoonmoeder kwam een dagje eerder oppassen zodat ik kon slapen. Heel even dacht ik nog “Het zal toch niet he..”. Maar gelukkig testte ik negatief op C. Anders hadden we écht niet kunnen gaan.

Heenreis

Met mijn laatste beetje energie heb ik uiteindelijk onze tassen ingepakt en met dank aan mijn schoonmoeder hadden we alle nodige boodschappen in huis. En zo gingen we toch maar, gewapend met een hoop paracetamol voor mezelf en de kids, op vakantie. Waar ben ik aan begonnen? 900km in de auto met twee kleine, zieke kinderen. Maar wat hebben ze het top gedaan. Thomas sliep heel veel en Lauren heeft heerlijk voorin mogen zitten en zich vermaakt met een uitveeg-boek, liedjes, snacks en geinen met papa.

We reden in twee keer, met na Frankfurt am Main een overnachting. Naast ons appartementje zat een bakkertje waar ik ’s ochtends deze grote croissants kocht. Die ging er gelukkig wel in bij de kids. We stapten weer in de auto en reden stug weer verder. Wat was ik blij dat we er rond 15 uur waren.

Ook de andere auto – met schoonouders en zwager – arriveerden en met dit mooie uitzicht in het dal sloten we de dag af. Oh en met soep en pannenkoeken.

Uitzieken

De eerste dag stond in het teken van rustig aan en uitzieken. Thomas sliep een gat in de dag. Met Lauren ging ik naar buiten en hebben we eventjes heerlijk buiten kunnen wandelen, rennen en het ijs op het gras ontdekken. Gelukkig voelde ik me steeds een beetje beter. Ik hoestte nog wel ontzettend, maar ik vond dat ik weer beter was.

De ski’s op!

Want hier kwamen we natuurlijk voor. Heerlijk skiën. Laat de wintersport nu maar écht beginnen. En wat hebben we een fijne week gehad. De eerste dag was het wat mistig en sneeuw op de berg. Met mijn nieuwe shiny helm en nekwarmer was ik goed beschermd tegen de kou. De pistes waren breed, het was rustig, de sneeuwkwaliteit was goed. Het was echt heerlijk.

Tijd voor schnitzel und Pommes! We lunchten bij de KFC, zoals we het de hele week noemden. Officieel heet het Annemaries Hühnersteign en KFC doet geen eer aan aan dit leuke eetteentje! Echt Oostenrijks, met heerlijk eten. Ik at een Bauernsalat en de mannen een schnitzel en een kippensoep.

Het kan bijna niet, maar de rest van de week was het nog beter. Het zonnetje kwam door en ik kon mijn zonnebril op! Dat zit toch beter dan dat vizier op die helm. Hoewel die bril wel wat kouder is, vooral als je lekker hard gaat.

Maar zeg nou zelf; dit is toch de perfecte piste?

En met zulk mooi weer hielden we elke dag ook een kleine fotoshoot!

De kids

Nu hoor ik je denken “waar zijn de kinderen?”. Nou, bij oma in het huisje! (Bijna) elke dag waren oma met nog een volwassene bij de kinderen. Thomas knapte gelukkig in de loop van de week ook wel wat op – pff wat duurde dat lang! En ook de kinderen en oma hebben een fijne week gehad. Wandelen in de buurt en naar het dorp, naar het zwembad, maar ook…

naar de piste!

Lauren had weer onwijs zin om te skiën. Vooral tussen papa’s of mama’s benen naar beneden sjezen is favoriet. Dus huurden we skietjes (en een helm!) en namen we haar (en oma en Thom) mee de berg op. Daar mochten we een half uurtje tussen de lessen in even gebruik maken van de kinderweide. De skijuf gaf me een hoepel zodat Lauren zelf kon glijden. En ze liep zelf naar de lopende band om weer omhoog te gaan. Gaaf dat ze het vond!

Lauren heeft sowieso deze week enorm genoten van alle aandacht en al het lekkere eten. Ze sliep alleen om een kamertje en ’s ochtend kwam ze rustig naar ons, naar haar oom, of naar opa en oma toe om nog even lekker in bed filmpjes te kijken. Een pretzel was haar favoriete lunch en ze zei netjes “Danke” tegen de mensen. Toppertje.

15 jaar verkering

Oscar en ik vierden ons jubileum in de sneeuw.

We gaan al heel wat jaren samenloop wintersport. De rechterfoto is van februari 2016, broekies toch! En dat was niet eens de eerste wintersport samen. Als ik het goed zie, heeft Oscar nog steeds dezelfde jas, haha.

Wandelen met Thomas

De laatste dag vond ik het welletjes en ben ik lekker met de kinderen (en oma) in het huisje gebleven. Tijd om alle koffers weer in te pakken. Ook wandelden we nog even naar het dorp. Oma en Thomas heen, en ik ging terug met Thom. En het was warm! Jas open en alsnog stond het zweet me op de rug. Oh wat een heerlijke voorjaarsvakantie met dat zonnetje. En kijk nou hoe mooi het er is! (Ik val een beetje in herhaling hè, oeps).

De mannen kwamen op tijd terug van de piste. Gauw even douchen en eten, en toen sprongen we weer de auto in. Net zoals in december reden we weer ’s nachts terug. Een rit van 8,5 uur, maar met twee slapende kinderen op de achterbank goed te doen. Op een of andere manier, waren ze allebei het laatste uurtje – midden in de nacht – weer wakker. Maar met snacks en een filmpje hielden ze zich gelukkig zoet. Thuis legden we ze in bed en sliepen ze gelukkig gauw verder. En wij dus ook. Het was een kort nachtje van half 4 tot 7, maar ik was wel blij weer thuis te zijn.

Dat was ‘m voor dit seizoen. Denk ik. Oscar en ik hebben het er gekscherend nog wel over om een weekendje in april naar de gletsjer te gaan, maar ik zou niet weten welk weekend. De agenda zit bomvol.

Oh ja!

Oh we zaten trouwens in Längefeld, bij Sölden. Het was een kwartiertje rijden naar de piste, en in Sölden zelf was alles qua parkeren en gondels, perfect geregeld. Genoeg parkeerplek – gratis! – en korte rijen bij de grote liften. Ook Längefeld is een prima dorpje, met een supermarkt, een bakker en wat restaurants.

Oh#2; we zijn ook nog lekker uiteten geweest ’s avonds. Met twee jonge kinderen kan je natuurlijk niet met zn allen gaan, dus bleef er die avonden iemand van ons thuis. Zo heb ik een heerlijk rustig en stil avondje op de bank gehad, dat was heel fijn. En ben ik ook een keertje mee uit eten geweest; hoort toch een beetje bij wintersport. De andere avonden hebben we wat laten komen (pizza en döner), heb ik gekookt (risotto) en hebben we een oven-lasagne gegeten. De kinderen aten wel elke avond thuis, een beetje simpel maar dat vonden zij wel lekker; pasta met groente of aardappeltjes met kipstukjes en komkommer. Het is tenslotte vakantie.

En dan is het nu weer tijd om alles uit te wassen, de jassen en broeken te wassen en weer waterdicht te maken – ik gebruik altijd dit – en dan kan alles weer de vliering op. Tot in december!

Ben jij nog op wintersport geweest? Hoe was jouw vakantie?
Liefs Aaf