Liters thee drink ik. Af en toe een kopje koffie, maar voornamelijk thee. Op de zakjes van Pickwick staan al een tijdje leuke vragen. Vaak als ik met iemand theedrink, dan gooi ik die vraag erin. Toch altijd weer leuk om iets nieuws te leren over een vriendin, mijn (schoon)moeder of iemand anders. Vandaag beantwoord ik vijf Pickwick-vragen zelf. Lees je mee?

Vraag 1 – Trots

Wanneer was ik voor het laatst trots op mezelf? Oe, even denken hoor. Een klein trotsmomentje was vanmorgen, toen ik mezelf de deur uitduwde om te gaan hardlopen. Ik was trots op mezelf dat ik toch ben gegaan. Ook ben de laatste tijd trots dat mijn website lekker groeit. Ik zit in een fijne flow en dat is ook terug te zien in de bezoekersaantallen. Ik vind het leuk dat jij (hooi!) me weet te vinden.

Een grote trots voel ik nog steeds over het feit dat ik vorig jaar zelf hulp heb ingeschakeld toen ik voelde dat het niet goed met me ging, na Laurens geboorte. Ik had ervoor kunnen kiezen om ’t weg te drukken en gewoon door te gaan met de dag, maar ik voelde dat dat niet de juiste weg was. Ik moest mijn issues nú aanpakken, voor mezelf maar ook voor Lauren. Het moet er niet toe leiden tot ik er later (veel meer) last van ga krijgen. Ik ben heel trots op mezelf dat ik die stap heb durven zetten.

Wil je meer weten over Laurens (vroeg)geboorte, haar ziekenhuistijd en het incident thuis, klik dan hier.

Vraag 2 – Uitstellen

Oh, ik ben een uitsteller. De was opvouwen is echt iets wat ik uitstel. Tot het echt niet meer kan en dan vouw ik alles in één keer weg. Oscar doet gelukkig zijn deel en zoekt alle sokken dan bij elkaar.

Maar ook grotere beslissingen kan ik ellenlang uitstellen, want ‘ach, het komt vast een keer’. Zo loop ik al een jaar met het idee in mijn hoofd dat ik een nieuwe keukenkast wil. Na een beetje oriënteren bij de keukenboer en wat heen en weer gemail, pakte ik maar niet door. Waarom niet? Ik weet het niet, misschien toch te veel gedoe, te duur, de kast die er staat is op zich nog wel oké. Maar uiteindelijk, met wat gepush van Oscar, heb ik ‘m toch besteld en komt ie binnenkort!

Vraag 3 – Ontroeren

Een film of een ‘zielig’ tv-programma kan mij echt aan het huilen brengen. Denk aan All You Need Is Love of Hello Goodbye. Het zijn die mooie, liefdevolle, verhalen die mijn spiegelneuronen aan het werk zetten. Iemand anders zien huilen, doet mij ook huilen. Helemaal als diegene me dierbaar is.

Vraag 4 – Gelukkig

Ik kan echt heel gelukkig worden van een middagje bakken. Lekker even je hersens op een andere manier gebruiken, met bijvoorbeeld een appeltaart als resultaat. Heerlijk! Of van een schoon huis, daar word ik ook gelukkig van. We hebben de luxe dat we een schoonmaakster hebben die ons huis één keer in de twee weken helemaal uitsopt! Als ik dan thuiskom na een dag werken (al werk ik nu vanuit huis..) dan word ik echt zo blij, heerlijk.

En ja, nu Lauren in ons leven is, kan zij mij ook heel gelukkig maken met alledaagse dingen. Als ze haar koekje met me deelt, of als ze me aan het einde van de dag een fijne knuffel geeft.

Vraag 5 – Voorbeeld

Oe, wie is een voorbeeldfiguur voor mij? Jeetje, wat een lastige vraag. Er is denk ik niet één voorbeeldfiguur in mijn leven, maar ik probeer van verschillende personen een aantal positieve eigenschappen over te nemen. Maar de twee vrouwen die het dichts bij mij staan, waar ik veel van heb geleerd, zijn mijn moeder en mijn tante.

Zo vind ik het heel knap van mijn moeder hoe zij is blijven werken, naast drie kids. Zij kreeg drie kinderen in 3,5 jaar tijd en daarnaast werkte ze als gymjuf in het basisonderwijs. Ze koos er bewust voor om haar baan niet op te geven voor ons. Hoewel dat tegenwoordig veel ‘normaler’ is, vind ik dat ook heel belangrijk. Ik denk ook dat ikzelf leuker ben als ik blijf werken en een aantal dagen in de week geen moeder ben, maar werknemer.

Mijn vader werkte ook en daardoor hebben mijn broers en ik veel tijd doorgebracht bij mijn tante (en oom), die op ons paste op de werkdagen van mijn ouders. Van haar heb ik ook veel geleerd, ze had zoveel liefde te geven. We kregen daar zeker ook knuffels en kusjes hoor, maar ze toonde ook haar liefde door soms streng te zijn en ons te leren ‘hoe het hoorde’. En ze is altijd creatief geweest met ons; ze heeft ons leren spelen met strijkkralen, leren punniken, haken en breien. Oh en borduren, heerlijk vond ik dat. Ik hoop dat ik met Lauren ook zulke creatieve middagen ga hebben later.

Verder probeer ik attent te zijn naar anderen, zoals ik mijn schoonouders dat zie doen. Probeer ik een doorzetter te zijn, zoals mijn broer dat vaak is. Probeer ik een steuntje in de rug te zijn voor vriendinnen die dat nodig hebben, zoals ze mij ook kunnen steunen/ hebben gesteund in moeilijke tijden. Probeer ik me minder aan te trekken van anderen, zoals Oscar dat altijd zo goed kan. Probeer ik het moederschap te relativeren, zoals ik dat andere moeders in mijn omgeving zie doen. En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Eén voorbeeldfiguur heb ik dus niet. Ik probeer heel erg mezelf te zijn, met veel input van veel lieve mensen om me heen. Dat betekent ook dat ik kan veranderen, als er iemand op mijn pad komt die een voorbeeld voor me kan zijn. Daar probeer ik dan van te leren, zodat ik daar een graantje van kan meepikken.

Ik hoop dat je het gezellig vond om mee te lezen met dit Pickwick vragenrondje. Wie weet volgen er nog meer in de toekomst!
Liefs Aaf