Toen ik eind april die positieve test in handen had, ben ik diezelfde dag nog achter de laptop gaan zitten om dit verhaal uit te typen. Net als met mijn eerste positieve test in 2018, wilde ik heel graag mijn gedachtes en gevoelens op papier zetten. Als een soort dagboekje, voor nu en voor later.

Ergens in april

Behendig pies ik over het staafje. Heb er nu al zo vaak eentje gedaan, dat ik ze niet meer dip in een bekertje met urine, maar dat ik er rechtstreeks overheen plas. 1-2-3-4-5 tel ik rustig, terwijl ik niet te hard probeer te plassen. Dan spettert het alle kanten op. Zo, dop er op en even op het randje van de wastafel neerleggen.

Ik plas verder en trek de wc door. Ik kleed me verder uit en stap onder de douche. Het water spoelt de zeep van mijn lijf en ik draai de kraan dicht. De klaargelegde handdoek gris ik van de badrand en sla ik om me heen. Voorzichtig stap ik onder de douche vandaan en ik kijk direct naar de test. Negatief, één streepje. Ik draai ‘m nog een beetje maar nee, dat wordt ‘m niet. Ik stop de test terug in de verpakking en ik doe ‘m in het afvalbakje.

Early tests

Een tijdje terug heb ik een batch extra vroege zwangerschapstesten gekocht. Daar valt veel over te zeggen en dat doet het internet ook. En toch heb ik me laten verleiden om er een aantal te kopen. Het punt van deze vroege testen is dat je eigenlijk helemaal niet weet wanneer je ze kan gebruiken. Al helemaal niet in mijn geval, want mijn menstruatie schommelt tussen de 28 en 36 dagen. Wanneer is het dan 6 dagen voor je menstruatie? Dat weet je eigenlijk pas met terugwerkende kracht.

En toch ben ik teleurgesteld als ik maar één streepje zie. Zo ging dat ook de maanden hiervoor. Die ene cyclus die 36 dagen duurde was helemaal stom. Je weet dat ie er aan zit te komen, maar ongesteld werd ik maar niet. Dus dan ga ik toch maar testen, ook al weet en voel je aan je lijf dat je niet zwanger bent. Althans, ik voel dat.

Nog een keer

Drie dagen later trek ik, bijna routinematig, weer zo’n test uit de kast. Behendig pies ik over het staafje. Niet te hard plassen, 1-2-3-4-5, dop erop en op de rand van de wastafel leggen. Ik kleed me uit en stap onder de douche. Even gauw mijn benen scheren. Ik probeer naar de test te kijken, maar vanuit de douche kan ik het niet goed zien.

De handdoek sla ik om me heen en ik stap uit de douche. In één oogopslag zie ik het. Twee?! Ik zie twee streepjes. Fuck, ik ben zwanger! Ik kijk nog een keer goed. Een tweede streep. Geen dikke streep, hij is een beetje vaag. Maar ik weet dat een streep een streep is. Holy moly, ik ben zwanger. Oké oké, en nu?

Ik stop de test onder mijn kleding en loop de badkamer uit om me aan te kleden. Ga ik het Oscar nu al vertellen? Nee ik wil er even wat leuks van maken. Dus ik doe alsof er niets aan de hand is en ik ga gezellig met Lauren spelen. Als ze wil tekenen weet ik wat we gaan doen! Ik teken een huis, met twee grote poppetjes en twee kleintjes. Lauren versiert de rest met gekras en stickers.  

Ik hoor Oscar van de trap komen (hij werkt vanuit huis vandaag). Ik geef Lauren de tekening en de instructie dat ze ‘m aan papa moet geven. Trots loopt ze naar hem toe en laat de tekening zien. Oscar ziet het direct en werpt me een vragende blik toe. Ze wijst papa en mama aan en ook al zichzelf. En wie is dit?, vraag Oscar. Hij staat op en loopt naar me toe. “Is dit Laurens zusje?”

De wens voor een tweede

.. heb ik nooit onder banken of stoelen gestoken. Die is er altijd al geweest. Na Laurens vroeggeboorte minder sterk. Wat natuurlijk helemaal niet gek is. Maar langzaam werd ie weer sterker. Bij Oscar eerder dan bij mij, ik had echt nog even wat meer tijd nodig. En hoewel ik voorzichtig aangaf dat ik er misschien wel klaar voor was, krabbelde ik ook weer terug. Tot ik me realiseerde dat ik er misschien wel nooit 100% klaar voor zou zijn in mijn hoofd.

We spraken af vanaf wanneer we er weer voor zouden gaan. En ooh, dat vond ik eng. Die eerste keer zonder anticonceptie was heel raar. Spannend, eng, liefdevol, verwachtingsvol en had ik al spannend gezegd? Maar toen ik aan het einde van de maand ongesteld werd, voelde ik een teleurstelling. En die had ik even nodig om te voelen wat ik wilde. Ik wilde weer zwanger worden, een kindje maken, laten groeien in mijn buik, een thuis geven en ontzettend veel liefde geven.

Twee streepjes

En zo staan er dus weer twee streepjes op de test. Gelukkig. Ik ben weer zwanger. Van ons tweede kindje en holy moly wat klinkt dat gek. Volgend jaar beginnen wij het jaar als gezin van vier. Lauren wordt grote zus en wij worden nog een keer ouders. Het is zo bijzonder wat die twee streepjes betekenen.

Het wordt een mooie en spannende tijd. Ik hoop met alles wat ik kan op een gezonde en voorspoedige zwangerschap, bevalling en nieuw leven. We (ik en de baby) zullen onder verscherpt toezicht komen te staan. Wat dat precies betekent weer ik nog niet, maar we gaan het meemaken. We mógen het meemaken. En daarvoor ben ik ontzettend dankbaar en blij.

Dat verscherpte toezicht is inmiddels begonnen. Als je daar meer over wilt weten, klik dan even hier.

Oh boy, een positieve test. Het blijft zo bijzonder en speciaal om die positieve test in handen te hebben. Ik realiseer me ook zeker hoe veel geluk we hebben dat dit redelijk vlot is gegaan. Hopelijk vond je het leuk om mee te lezen. Ik ben van plan de komende tijd weer wat updates te schrijven over hoe het met me gaat tijdens deze zwangerschap. Kom dus vooral eens terug om nog meer te lezen.
Liefs Aaf