Toen ik zwanger was wist ik dat ik graag wilde proberen om de baby borstvoeding te geven. Ja – ik zeg proberen, want ik weet dat het niet altijd zomaar lukt. Ik zag mezelf al zitten in een cafeetje of op het strand met een baby aan de borst. Heerlijk en makkelijk leek me dat. Je hebt immers altijd je melk bij je. Maar door Laurens vroeggeboorte is dit anders verlopen. Ik ben namelijk een fulltime kolver.

Dit is mijn ervaring, mijn verhaal. Dit is niet hoe het moet, hoe ik het iedereen adviseer of aanprijs. Dit is wat voor mij en Lauren het beste werkte. Het belangrijkste is dat je kleintje voeding krijgt. Of dat nou borstvoeding, moedermelk, donormelk en flesvoeding is. Iedereen denkt hier anders over en dat is oké!

Ze vroeg “Wil je kolven?”

Nadat ik Lauren voor het eerst op de NICU had gezien werd ik teruggebracht naar mijn kamer in het ziekenhuis en vroeg de verpleegkundige of ik wilde kolven. Zonder erover na te denken zei ik “ja”. Ik wilde graag borstvoeding geven, Lauren kon nog niet aan de borst, dus ik moest de productie op gang brengen. Kolven it is. En zo zat ik midden in de nacht in het ziekenhuis in mijn eentje met twee plastic tuitjes aan mijn tepels.

De eerste druppels

Ik kan me nog goed herinneren hoe de eerste druppeltjes de dag er na verschenen op mijn tepel. Oscar hielp me om met een pipetje deze minidruppels op de zuigen en te verzamelen. Dat was een halve milliliter. Wooo wat was ik trots.

Ik gaf de melk aan de verpleegkundigen, met Laurens naam en de datum erop en zij legden ‘m dan in een speciale koelkast op de afdeling. Als we naar Lauren op de neo gingen haalden we de melk op en leverden we het op de neo in. Zo kon het klaargemaakt worden om aan Lauren te geven.

Meer en meer melk

De eerste dagen kreeg ze 2 tot 5 milliliter per twee uur door de sonde. Heel weinig. En mijn productie was al gauw meer. Dat vroren ze in op de NICU en toen Lauren verhuisde naar het St. Antonius werd mijn ingevroren melk ook netjes meegegeven. Elke dag bracht ik weer nieuwe verse melk naar het ziekenhuis.

Thuis kolfde ik natuurlijk ook

Inmiddels had ik voor thuis ook een kolf gekocht (de dubbele van Avent) en kookte ik braaf elke dag alles uit. Gelukkig kwam ik er al gauw achter dat een magnetron sterilisator veeeeel handiger was. Even afwassen, een beetje water erbij en 4 minuten in de magnetron.

Overproductie

Ik kolfde zo’n 6 à 7 keer op een dag, thuis en in het ziekenhuis bij Lauren. Vooral ’s ochtends had ik een flinke hoeveelheid melk. Het paste niet meer in de standaard flesjes van Avent dus ik kocht grotere. Dit was wel kenmerkend voor de situatie want ik kolfde inmiddels meer dan een liter per dag. Veel te veel voor Lauren. In overleg met de lactatiekundige in het ziekenhuis ben ik daardoor naar 5 keer per dag gegaan. De nachtsessie had ik er al gauw uitgehaald en nu kon ik nog een sessie overslaan.

Alle melk die ik niet meenam naar het ziekenhuis vroor ik thuis in. Het werd al gauw zoveel dat we een vriezer erbij nodig hadden. Gelukkig had mijn nichtje nog eentje staan die ze niet gebruikten en wij mochten lenen.

Oefenen met aan de borst drinken

Ondertussen probeerden we Lauren ook aan te leggen aan mijn borst. We begonnen met wat snuffelen en veel huid-op-huid-contact. Af en toe hapte ze aan mijn tepel maar écht drinken lukte niet. Toen ze wat ouder en sterker was gingen we serieus oefenen. We wogen Lauren van te voren, ik deed een tepelhoedje op en ze dronk een beetje. Dan wogen we haar weer en dan wisten we hoeveel ze had gedronken. De rest van de melk kreeg ze via de sonde.

Helaas bleek ze niet zo’n goede drinker te zijn. De fles ging haar beter af. Daarom besloten we te focussen op de fles, zodat ze naar huis kon als ze goed genoeg dronk.

Thuis hebben we het oefenen nog wel opgepakt. Iedere ochtend (rond 5 uur als Lauren wakker werd) woog ik haar, legde ik haar aan, gaf de rest via de fles en ging daarna zelf kolven. Dat kostte mij en Lauren zoveel energie dat we het na een week of 3 opgegeven hebben. Oh wat vond ik dat jammer, maar het was een wijs besluit.

Fulltime kolver

Inmiddels kolf ik dus al 5 maanden fulltime voor Lauren. Ik heb m’n ritme en routine inmiddels wel gevonden. Zo maakte ik van een sportbh een kolfbh, want het is toch wel fijn om je handen vrij te hebben voor een kop thee, een dropje, je telefoon of de afstandbediening. Inmiddels gebruik ik de bh niet meer maar knoop ik de borstschilden vast met de band van de badjas; werkt prima en je hoeft je niet elke keer helemaal uit te kleden.

Melk doneren

Mijn melkvoorraad groeide zo hard dat ik op een gegeven moment besloot om een deel te doneren. Zo kon ik plaats maken voor nieuwe melk (die er toch wel kwam) en kon ik een ander kindje helpen. Via de Facebookgroep kwam ik in contact met een moeder van een 6 weken oud meisje, die helaas te weinig productie had om haar dochter te voeden. Vanuit Rotterdam kwam ze naar me toe gereden om 8 liter ingevroren melk op te halen. Ze was er zo blij mee. Zij blij, wij blij.

Inmiddels is mijn voorraad weer aangevuld, maar nu bewaar ik alles voor Lauren. Als ik straks ga afbouwen en helemaal stop, kunnen we haar nog een tijdje moedermelk uit de vriezer geven. Ik denk dat ik nu zo’n 15 liter in de vriezer heb liggen. Dat klinkt veel, maar als je het omrekent is het melk voor zo’n 3,5 week. Dat is dus zó op! Helemaal omdat ik na drie borstontstekingen veel minder productie heb en de voorraad niet verder kan laten groeien. Maar dat is oké.

Tepelkloven en borstontsteking

Helaas gaat het kolven dus niet altijd van een leien dakje. Overproductie klinkt fijn, want dan heb je lekker veel melk en kan je een voorraadje aanleggen. Maar aan de andere kant heeft het me 3x een borstontsteking opgeleverd. De eerste keer was het heftigst. Midden in de nacht werd ik wakker met koorts en pijn. Ik ging direct kolven, maar het was al te laat. Ik werd ziek, oh zo ziek. Koorts, rillingen, zweten, overgeven, alles er op en er aan. Ik kreeg van de huisarts een antibioticakuur en die sloeg snel aan. Na twee dagen voelde ik me alweer beter. De tweede en derde keer voelde ik ‘m aan komen en heb ik op tijd aan de bel kunnen trekken. Daarnaast nog een paar keer een verstopte melkklier gehad die ik wel weg heb kunnen masseren gelukkig.

En ooh een ander kwaaltje: tepelkloven. Zo pijnlijk als het klinkt is het ook. Iedere keer trek je de wondjes aan de tepel weer open door de kolf en daardoor geneest het (bij mij) langzaam. Ik heb af en toe echt hard in Oscars hand geknepen als ik op het aan-knopje van de kolf drukte. Tot huilen aan toe.

Ik kwam erachter dat mijn bh mijn tepels platdrukte waardoor ze gingen zweren. Met de tepelbeschermers van Medela gaat het gelukkig een stuk beter. Ik ben er nog niet helemaal af (na 3 maanden…) maar het is te doen.

Ik heb wel foto’s van de ontstekingen. Een hele duidelijke rode plek is er te zien. Maar het is een beetje teveel booby om online te gooien. Hetzelfde geldt voor de tepelkloven ?.

Wat vind ik van fulltime kolven?

Vergelijkingsmateriaal heb ik natuurlijk niet. Ik weet niet hoe het is om live te voeden. Al had me dat wel veel handiger geleken. Nu kolf ik, giet ik de melk over in flesjes, die vries ik in/koel ik terug in de koelkast, dan doe ik de melk in Laurens fles en geven we haar die. Het kost veel tijd en geeft veel afwas.

Toch ben ik heel blij dat het me gelukt is om Lauren zo de beste start te geven. Door het buidelen in het ziekenhuis kon ik de antistoffen aanmaken die zij op dat moment nodig had. Ik geloof ook dat het haar geholpen heeft in haar ziekenhuisperiode, want ze is verder niet ziek geweest (op de verkoudheid de eerste weken thuis na). Ze is sterk en groeit goed. Allemaal door mijn melk!

Wel is het me overvallen, het kolven. Ik had nooit gedacht dat dit ook een optie was en toen ik eenmaal was begonnen was doorgaan de makkelijkste weg. Want stoppen kan je niet 1-2-3. Het is zwaar om een aantal keer per dag aan zo’n machine vast te zitten. Vooral de late sessie voor het slapen gaan vind ik niet leuk. Ik ben moe, wil slapen, maar moet nog eerst kolven, de melk goed opslaan en alles afspoelen. Je bent dan toch zo weer een half uur verder.

Ook na de ochtendfles van Lauren moet ik vrij snel kolven, want ik voel dan de spanning op mijn borsten. Liever was ik nog even lekker met haar bij me blijven liggen. Sommige moeders doen het, tegelijk kolven en voeden of kolven met de baby bij je, maar ik vind dat niet fijn. Lauren ligt vaak in haar nestje naast me op bed.

Als we op pad gaan moeten er standaard een aantal dingen extra mee: melk, de fles, de flessenwarmer, johannesbroodpitmeel, een lepeltje. Het is dan ook altijd even zoeken hoe en waar we het handigst kunnen voeden, maar gelukkig worden we daar steeds makkelijker in.

Het voordeel is wel dat iemand anders ook de fles kan geven. Als mijn (schoon)ouders er bijvoorbeeld zijn, dan vraag ik of een van hen de fles wil geven terwijl ik rustig kan kolven. Ook kon Oscar ’s nachts de fles geven en kon ik bijvoorbeeld doorslapen. Of ik kan op pad terwijl ze de fles krijgt van Oscar of iemand anders. Dat is wel erg fijn.

Hoe lang ga ik door?

Die vraag hebben al veel mensen me gevraagd, inclusief de huisarts na de derde antibioticakuur. Ja, toen wilde ik wel stoppen, maar dat kan dus niet in één keer. Je moet door en als je dan weer hersteld bent, dan gaat het wel weer en ga je gewoon door.

Mijn doel is 6 maanden. En daarna 6 maanden gecorrigeerd. Mijn gevoel zegt nu wel dat ik na 6 maanden ga afbouwen. Misschien tik ik dan de 6 maanden gecorrigeerd wel aan. Ik voel me soms echt een melkkoe, vind het irritant dat de kolf mee moet als ik een dagje weg wil, ben klaar met die late sessie voor het slapen gaan en kijk uit naar een lekkere ochtendroutine zonder kolven. Dan kunnen de kolfonderdelen en alle flesjes van het aanrecht, krijgen we weer ruimte in de vriezer voor brood en andere diepvriesproducten en kunnen mijn tepels weer herstellen.

Ik ben in ieder geval al meer dan 5 maanden onderweg. Mijn app zegt dat ik al meer dan 123 liter heb gekolfd. Dat zijn zo’n 640 sessies en meer dan 230 uur. Indrukwekkende cijfers he?! Daar ben ik wel erg trots op!

Jeetje, dit is weer zo’n persoonlijk verhaal geworden. Dit is hoe wij het hebben gedaan en hoe wij het doen. Ik ben er echt trots op dat ik Lauren al zolang van voeding kan voorzien waar ze goed van groeit. En ik ben dankbaar dat het kolven zo relatief makkelijk ging. Het is heel anders verlopen dan hoe ik het van te voren gedacht had, en weetje… dat is oké.
Liefs Aaf