Heel Nederland, Europa en de wereld staat op z’n kop. Het Corona virus heeft ons allemaal in z’n greep en met man en macht proberen we ‘m de baas te blijven. Iedereen die kan, werkt vanuit huis. En dat betekent dat Oscar en ik ook vanaf de keukentafel of de zolder ons werk proberen te doen. Wat ik daarvan vind? Dat vertel ik je in dit artikel.

Begin maart

Even een terugblik naar de afgelopen weken. Dan begin ik even op 6 maart, nota bene mijn verjaardag. Ik had hele lekkere taartjes getrakteerd op het werk, waar we al wel in de gaten hadden dat er maatregelen gingen komen. In de loop van de middag kregen we die te horen, vanuit de directie. En voor onze afdeling betekende dat een hoop werk. We lieten alles vallen en gingen trainingsbijeenkomsten verzetten, splitsen, verplaatsen, etc.

Dat duurde allemaal wat langer dan gedacht, waardoor ik laat thuis was. Mijn schoonouders hadden opgepast en vertelden dat Lauren wat koortsig was. Die nacht werd ze ziek. Wat een hel. Daarna stak ze Oscar en mij ook aan met de buikgriep, dus we lagen alle drie in de lappenmand.

Lauren kreeg er daarna en bronchitis overheen, waar ze gelukkig antibiotica voor kreeg. En ook Oscar en ik waren aan het kuchen, hoesten en snotteren. Daardoor waren we al met z’n drietjes een week thuis toen de thuiswerk-maatregel van kracht ging.

Thuiswerken en geen opvang

Vanaf die maandag erop zijn we, net als de rest van Nederland, dus thuis aan het werk. Oscar is nog wel even naar kantoor geweest, want er moest het een en ander geregeld worden. Dat waren wel pittige dagen vond ik. Want Lauren gaat niet naar de opvang. Ik was die dagen dus én aan het werk én aan het moederen. Gesloopt met een hoofdletter G was ik aan het eind van die dagen.

De eerste twee weken waren best een beetje aftasten. Lauren vond het geweldig dat wij zoveel bij haar waren. Ze vroeg veel aandacht, sliep kort overdag (“want dan kan ik weer spelen met papa of mama”) en had ook nog een staartje van het ziek zijn: ze kwam ’s nachts voor een fles.

Ik had het gevoel dat ik hele dagen met m’n werk bezig was. Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. Het werk kwam niet af, wat ik gedaan wilde krijgen op een dag lukte niet en dat bleef ronddwalen in mijn hoofd. Ook op mijn vrije dagen pakte ik nog even de laptop erbij om het een en ander af te maken.

Hoe gaat het nu?

Inmiddels hebben we alle drie onze draai beter gevonden. Lauren slaapt weer beter, het lukt mij beter om mijn werk af te krijgen gedurende de dag en Oscar gaat niet meer naar kantoor. De zorg van Lauren overdag verdelen we nu zo dat diegene die een belangrijke call of taak heeft naar zolder gaat en de ander beneden bij Lauren is.

• 

• 

In de praktijk betekent dat dat ik al een Skype-gesprek heb gevoerd met Lauren op schoot, maar ook dat ik halverwege een telefoongesprek naar boven loop, omdat Oscar me komt aflossen. Gelukkig hebben alle collega’s en anderen er veel begrip voor. Het is nou eenmaal zo.

Het loslaten en het flexibel opstellen heeft me ook wel geholpen om mijn werk wat meer los te laten. Juist daardoor krijg ik nu meer gedaan. Daarnaast ben ik nu ook bezig met toffe dingen, dus vind ik het niet heel erg om af en toe ’s avonds of op m’n vrije dag wat af te maken.

Elke dag iets leuks doen

Of het nou een werkdag is, een vrije dag of weekend, we proberen elke dag iets te gaan doen. Soms met Lauren, soms ook zonder. Zo ben ik ontzettend blij dat we nog naar buiten mogen om te wandelen en hard te lopen. We zijn gaan fietsen en gaan varen. Naar de supermarkt is een uitje (voorzichtig en op minimaal 1,5 meter afstand). En ik heb al heel wat uurtjes doorgebracht in de tuin in de zon.

Ik ben aan het bakken, aan het bloggen, aan het poetsen en aan het opruimen. Oké, heel eerlijk: die laatste twee nog niet superveel haha. Maar de schuifpui is schoon, mijn oude nagellakjes zijn weggegooid en de kast op zolder is geordend.

• 

• 

Wat ik wel heel graag doe momenteel is hardlopen. Ik ben aan het trainen voor een hardloopwedstrijd in september met een hardloopschema. Momenteel ben ik aan het uitbreiden naar 10 kilometer. Dat betekent dat ik drie keer per week een uurtje hardloop. Inclusief voorbereiding en uitpuffen, ben ik er zo twee uur mee druk. Heerlijk, die tijd voor mezelf.

Lauren gaat als een speer

Toen Lauren weer opgeknapt was, ging ze qua ontwikkeling als een speer. Ze klimt en klautert, zit veel op haar knieën en met onze hulp staat ze ook al op. Ze kletst veel, wijst naar alles wat ze ziet, oh en ze klapt als ik zing “Klap eens in je handjes”. Ze geeft kusjes en staat open voor allemaal nieuwe dingen om te eten.

Het is heerlijk om zoveel bij haar te zijn. Ik zie haar met de dag groeien, zowel fysiek als mentaal. Op haar beurt, geniet Lauren ook enorm van ons. Zodra een van ons weer even beneden komt van een uurtje werken op zolder, fleurt ze helemaal op. Ze giechelt, lacht en schatert enorm veel. Ze zit echt heel goed in haar vel. Het fietsen en het varen vond ze geweldig. Allemaal nieuwe dingen die ze heel goed ondergaat.

De komende tijd

Tjah, hoe de komende tijd eruit ziet voor ons? Nogal hetzelfde als de afgelopen weken. We mijden nog steeds zoveel mogelijk contact met anderen. Dus we zijn en blijven met z’n drietjes thuis. Het mooie weer zal wel een reden zijn om lekker naar buiten te blijven gaan: wandelen, hardlopen, fietsen en varen. Ik blijf lekker bakken en koken en we proberen op tijd naar bed te gaan.

Pasen gaan we wel vieren hoor! Ik zorg voor een lekkere brunch, wat paaseitjes en ik denk dat ik wat lekkers ga bakken. Heb je nog een suggestie? Laat het me weten!

We zijn blij dat we gezond zijn en dat proberen we ook te blijven. We hebben een fijn huis waar we alledrie de ruimte hebben om ons ding te doen. Een mooie tuin aan het water, wat heerlijk is. Ach, als we dan ons steentje kunnen bijdragen door alleen maar thuis te blijven, dan moet dat zeker wel lukken.

Hoe zijn jou de afgelopen weken bevallen? Ben jij ook thuis aan het werk? Of werk je in een vitaal beroep? Wat doe jij nu het liefst, nu we er niet uit mogen/kunnen? Ik hoor graag jouw plannen voor de komende tijd!
Liefs Aaf