Afgelopen woensdag was Lauren een half jaar oud. Een half jaar geleden braken mijn vliezen en was zij er binnen een uurtje. It’s been a hell of a ride, maar we zijn dolgelukkig met onze lieve kleine Lauren. In de afgelopen 6 maanden heeft ze zich ontzettend ontwikkeld en een heleboel bijgeleerd. Zo klein is ze niet meer…

Lauren is geboren op 21 februari 2019, 9 weken te vroeg en totaal onverwachts. Daarna heeft ze 6 weken in het ziekenhuis gelegen waarna ze op 5 april thuiskwam. Ze is nu dus een half jaar oud. Een half jaar waarin er veel gebeurd is, maar vooral waarin Lauren onwijs is gegroeid.

Wil je meer lezen over Laurens geboorte en haar ziekenhuisperiode? Klik dan hier.

Officieel is ze nu dus een half jaar, gecorrigeerd is ze vier maanden oud. Dat wil zeggen dat ze in haar ontwikkeling gelijkloopt met baby’s van vier maanden. Ook qua sprongen volgt ze dat schema. En in die vier maanden heeft ze onwijs veel geleerd.

Vrolijke baby

Lauren is een hele vrolijke baby. Ze vindt het heerlijk om gezellig mee te kletsen en wil graag alles om haar heen zien. Waar ze eerst liggend alles in de gaten hield, kan ze nu steeds beter zitten. En dat doet ze dan ook graag. Want ja, zo kan ze alles in de gaten houden.

Al een tijdje pakt ze alles vast wat in haar buurt komt. Haar spuugdoekje is favoriet. Sinds kort kan ze ook voorwerpen gerichter pakken, zoals haar speelringetjes als je die voor haar houdt. Dat lukt haar ook steeds beter met twee handen!

Haar voetjes gaan hoog de lucht in, waarmee ze schopt tegen haar Nijntje-mobiel boven de box. Als Nijntje dan beweegt, kirt ze het uit van plezier. Op haar buik liggen vindt ze ook erg leuk, het lukt haar steeds beter om haar hoofd goed omhoog te houden. Zo af en toe rolt ze dan ook al op haar rug. Je snapt dat ik dan sta te juichen van trots.

Ze is ook goed gegroeid qua gewicht en lengte. Ze is zeker niet de grootste baby, maar ze volgt haar eigen lijntje goed. Over 2 weken moeten we weer op controle. Maar eind juli woog ze 5200 gram en was ze 61 centimeter. Ik heb zo het gevoel dat we bij de komende controle versteld gaan staan van hoeveel ze gegroeid is!

Laurens ritme: De 3 R’en

We hebben een heel fijn ritme met Lauren. Zo rond half 8 – 8 uur wordt ze wakker. Dan krijgt ze een schone luier, haar medicijnen en dan neem ik haar mee naar ons bed. Daar krijgt ze de fles (160cc moedermelk) en knuffelen we nog eventjes. Zo’n 30 – 45 minuten later, als ze begint te gapen, leg ik haar dan weer terug in bed.

Rond 11 uur wordt ze dan weer wakker. Ik kleed haar dan aan en neem haar mee naar beneden. Daar krijgt ze een fles kunstvoeding (150cc + 5 scheppen). Dan maak ik haar en mezelf klaar om op pad te gaan. Terwijl ze lekker speelt in de box, pak ik alles in, geef ik Lauren een schone luier en trek ik haar haar jasje aan. Op naar de supermarkt bijvoorbeeld. In de wandelwagen slaapt ze goed, in de auto ook, maar als we wandelen met haar in de autostoel slaapt ze iets minder goed. Dat komt vooral omdat ze dan meer ziet, denk ik.

Lauren is een kind van de klok, want om 14 uur krijgt ze haar volgende fles (150cc +5). Tegen half 4 gaat ze dan weer naar bed en doet ze nog een dutje. Weer drie uur later, om 17 uur, krijgt ze haar vierde fles van de dag (160 cc moedermelk). Vaak zet ik haar daarna al in haar stoeltje. Zo kan ze lekker meekijken met koken en daarna aanschuiven aan tafel. Na het eten wordt ze vaak moe en stop ik haar weer in bed. Meestal is dit een kort powernapje.

Dat geeft ons de kans om even de tafel af te ruimen en een beetje in huis te rommelen. Tegen 19 uur doen we haar haar pyjama aan, krijgt ze haar medicijnen en mag ze nog even lekker beneden bij ons zitten. Om 20 uur krijgt ze dan haar laatste fles (160 cc moedermelk). Vaak is ze dan zo moe van de dag dat ze vrijwel direct in slaap valt als we haar na haar boertje in bed leggen. Gordijnen dicht, een dikke kus en “welterusten”. Zo woelt en kraait dan nog eventjes, schopt de deken van haar af en valt dan rustig in slaap.

Zelf vinden we dit een erg fijn ritme. Ze krijgt 5 flessen melk, waarvan 3 mijn moedermelk. ’s Nachts slaapt ze door, ’s ochtends doet ze nog een lang slaapje en over de dag is het maar net hoe ’t loopt. Ongeacht hoeveel ze overdag heeft geslapen, gaat zo altijd rond 8 uur naar bed. Helemaal prima.

Ik moet zeggen dat we dit ritme zelf ook zo goed mogelijk proberen aan te houden hoor. Ook als we op pad gaan, proberen we haar toch altijd wel rond 8 uur op bed te hebben. Ook de voedingen om de 3 uur vindt ze fijn. Een keertje waren we door omstandigheden wat later en toen was ze meteen chagrijnig en huilerig de rest van de dag. Kortom: Rust, Reinheid en Regelmaat.

Hoe gaat het met mij?

Dat is een vraag die ik heel vaak krijg. Super lief ?. Het gaat goed gelukkig. De hulp van de medisch maatschappelijk werker vind ik erg fijn. Ik merk dat we steeds meer een gezin met een baby van 4 maanden zijn en dat Lauren steeds minder het prematuurtje is, ook in mijn hoofd. Wel vind ik het nog steeds lastig om het verhaal te vertellen. Zo moest ik laatst naar het UWV (want ik ben ziekgemeld op mijn werk) en dan zit ik toch weel met dikke tranen te vertellen wat er gebeurd is.

Dat is ook hetgeen waar ik op het werk het meest tegenop zie. Inmiddels ben ik weer een beetje aan het werk (wat overigens gelukkig ook goed gaat), maar steeds weer kom ik collega’s tegen die me dan vragen hoe het met me gaat. Wat ik snap natuurlijk en wat heel lief is. Het ligt er dan een beetje aan wie er tegenover me staat, welke versie ik vertel. De ene collega is zich er ook meer bewust van dat Lauren zo vroeg geboren is dan de ander.

Maar ook dat komt goed. Het helpt me om het verhaal te vertellen en het wordt steeds een beetje minder “eng” om naar werk te gaan. Daarnaast kijk ik er naar uit om weer lekker in het ritme te komen, weer ’t gewone leven in.

Oh en Oscar, die hobbelt lekker door! Met hem gaat het ook erg goed. Hij heeft zijn studie afgerond, wat hem (en ons) weer wat meer lucht geeft. Ik ben zo trots op hem hoe hij zich door dit halve jaar heeft geslagen. Midden in zijn pittigste blok werd Lauren geboren, bikkelde hij door, haalde hij prachtige cijfers. De afgelopen weken heeft hij de discipline gehad om, naast zijn 40-urige baan en een baby thuis, zijn scriptie te schrijven. Daarnaast neemt hij de zorg voor Lauren ook op zich. Hij is nooit te beroerd om een fles te geven, een vieze luier te verschonen of om haar te troosten als ze huilt. I love him ?.

Het gaat dus goed met ons. Het is gelukkig een verhaal met een goed einde. Het had zomaar (2x) een heel ander verhaal kunnen zijn. Dat realiseer ik me maar al te goed. Nog steeds ben ik alle hulpdiensten en zorgverleners zo dankbaar; van onze verloskundige tot de ambulancebroeders, en van de neo-verpleegkundigen tot de agenten en brandweermannen. Dan prijs ik me gelukkig dat we in Nederlands zo’n goed zorgstelsel hebben!

Op naar de volgende 6 maanden, op naar haar eerste verjaardag!
Liefs Aaf