Shalom! Het is maandag 17:00 uur en ik zit in het vliegtuig terug naar huis. Samen met Oscar heb ik een heerlijke week gehad in Israël. Van te voren wist ik niet zo goed wat ik me erbij voor moest stellen, maar Israël heeft ons zeker verrast. Kijk je mee naar onze citytrip?

Woensdag
De wekker gaat rond half 8, zo op een woensdag voelt dat als uitslapen. Gisteravond heb ik al wat broodjes en wat te snoepen gehaald, ik hoef dus niet meer naar de winkel. Ik rooster twee boterhammen en eet deze met een kop thee op. We pakken de koffers verder in, maken ons klaar en stappen in de auto.

We rijden nog even langs de H&M want Oscar had niet genoeg boxershorts. Afgelopen weekend had ik snel een witte was gedraaid voor alle zomerse kleding, maar geen donkere. Dus was het tijd om wat extra boxers aan te schaffen haha.

We vliegen vanaf Eindhoven, dat is echt meer dan prima. We parkeerder de auto en liepen in nog geen 5 minuten naar de terminal. Checkten de grote koffer in en vervolgens, de rij in voor de bagagecontrole. Het is vakantietijd, dan duurt dat eenmaal wat langer. Direct door de douane werden we erop gewezen dat we door nog een interview controle moesten, voor reizigers naar Israel. We hadden hier al over gelezen en sloten dus opnieuw aan in de rij. Eenmaal aan de beurt werd ons van alles gevraagd: reizen jullie samen (ja). Hoe lang kennen jullie elkaar al? (Meer dan 10 jaar!). Wat gaan jullie in Israël doen? Wat is jullie reisplannen? Waar slaap je de eerste nacht? Wie heeft de bagage ingepakt? Heeft iemand je nog wat gegeven om mee te nemen? Oké, een best interview. Gelukkig keurde ze ons goed en mochten we door de douane. Daarachter dronken we nog een kopje koffie (met zelfgebakken cake) en tegen half 1 stapten we het vliegtuig in.

Om er 4,5 uur later weer uit te stappen in Tel Aviv! We zijn er. Met nog een uur tijdsverschil, wachttijd bij de douane en op de koffer stonden we tegen 20:00 uur te wachten op de bus. We wisten niet zeker of het se goede was maar de norse chauffeur zei “Djes” toen ik vroeg of hij naar Jeruzalem Central Station gaat.

Daar stapten we over op de tram en liepen naar ons hotel. We hebben trek! Dus ploften we bij de falafel-zaak naast het hotel op t terras voor een broodje falafel voor mij en een broodje shawarma voor hem. Oh dit is lekker! Vol humus, groente en falafel natuurlijk. We rekenden 80 sjekel af: €19,-. Oe Israel is echt niet goedkoop!

Donderdag

Tijd om op pad te gaan! Tegen 9 uur stonden we buiten en het was al verrassend warm. We deelden een broodje en liepen richting de oude stad. Via een kleine omweg (zo blij met Google Maps!) kwamen we aan bij de Jaffagate. Een van de poorten die je toegang tot de oude stad geven. Via de kleine aflopende straatjes liepen we verder. Veel winkeliers waren zojuist begonnen met het opbouwen van hun goederen voor die dag. We wilden naar de Tempelberg, want we wisten dat je daar tot half 12 op mag. Daarna worden alle toeristen eraf geveegd. We konden de ingang niet zo goed vinden en vroegen de weg aan een groepje militairen (die je veel zit in de stad. Iedere jongere, man of vrouw, moet verplicht 3 jaar in dienst.) en zij vertelden dat je via het terrein van de klaagmuur naar de Tempelberg kan lopen.

Bij de Klaagmuur ga je eerst door een detectiepoortje en dan loop je een groot plein op. Het was druk, heel veel Joden en toeristen krioelden door elkaar zonder dat het vol voelde. De muur zelf is opgedeeld in tweeën: een stuk voor de mannen en een stuk voor vrouwen. Wel kan je als vrouw over het hekje kijken naar de mannen en visa versa. Dus pakte Oscar een toeristen-keppeltje en liep naar de mannen-muur.

Er waren veel groepjes Joodse mannen en jonge jongens. Met een zwart blokje op hun voorhoofd en zwarte banden om hun arm. In dat blokje zit een stuk tekst van de Thora. De banden zijn gebedsriemen. Het zijn feestjes, bar mitswa feestjes. De vrouwen staan er niet bij, maar gooien vanaf de andere kant van het hek snoepjes naar de 13-jarige jongen.

Ik ging ook even bij de vrouwen-muur kijken. Er zaten wat klasjes meisjes te zingen vanuit hun gebedsboekje, onder leiding van hun juf. Ik liep naar de muur en daar stonden vrouwen te bidden en te huilen tegen de muur. Vol emotie en helemaal opgegaan in de connectie met hun religie. Bladzijden vulden zich met tranen en na een tijdje liepen ze achteruit weer terug. Ik vond het best heftig, maar dit was pas onze eerste ‘ontmoeting’ met religie hier in Jeruzalem.

Boven de Klaagmuur loopt een houten brug die de weg naar de Tempelberg is. Ik wist dat je descent gekleed moest gaan, dus toen we bij de Klaagmuur aankwamen knoopte ik een sjaal om mij heen als lange rok. Maar op de Tempelberg was dat niet genoeg. Er stond een man met een wasmand vol lange rokken. De sjaal moest om m’n schouders en ik stapte in zo’n rok. Ook Oscar moest zijn blote benen verbergen en kreeg ook een rok aangereikt.

Op de Tempelberg (Temple Mount) staan verschillende gebouwen. Het is een religieuze plek voor Joden, Christenen en Moslims. Voor de joden omdat hier een tempel stond, tegenwoordig gesymboliseerd door de Klaagmuur. Voor de christenen omdat in Jeruzalem Jezus ter dood veroordeeld is. Naar deze plaats leidt de Via Dolorosa, de weg die Christus heeft gevolgd op weg naar de kruisigingsplaats. En voor de moslims zijn de op het oude tempelplein gebouwde Rotskoepel en de Al-Aqsamoskee van bijzonder belang, omdat Mohammed vandaar opsteeg naar de hemel. Aldus Wikipedia.

We liepen een rondje om de Rotskoepel (Dome of the Rock) en werden aangesproken door een moslimse man. Hij wilde met ons in gesprek over God. Er is een God voor iedereen, alleen heet hij soms anders. Hij vroeg of we Arabisch spraken en we zeiden nee. Daarop wilde hij graag wat in het Arabisch tegen ons zeggen omdat, ondanks dat we het niet zouden begrijpen, het Godse gevoel eruit zou spreken. Hij zong een stukje Arabisch, zo klonk het. We bedankten hem voor zijn verhaal en liepen verder. Hij had ons graag een rondleiding door de stad gegeven, maar daar hebben we vriendelijk voor bedankt. Ik weet nog steeds niet zo goed wat ik van deze ontmoeting moet vinden, maar vind zijn boodschap één God voor iedereen een mooie gedachte. Als meer mensen dit nou eens zouden vinden, zou er al veel meer vrede op aarde zijn. Amen!

Niet veel later, tegen 11 uur, werden we de Tempelberg afgeveegd door de beveiliging. En was het tijd om iets verfrissends te drinken. De temperatuur was al flink opgelopen en we hadden al heel wat stappen gezet. Het werd een vers sapje, die veel verkocht worden in de smalle steegjes van de oude stad.

We liepen door naar de Hurva-Synagoge. Voor €7,- krijg je toegang met een audio-apparaat die je veel vertelt over het gebouw. Wij hadden gelezen dat je een prachtig uitzicht had over de stad, en dat was het zeker!

Ook bezochten we de Heilige Grafkerk, ofwel de Kerk van de wederopstanding. Op de eerste foto zie je de plek waar Jezus gebalsemd zou zijn. Toeristen halen hun eigendommen en zelfs souvenirtjes uit de tas om over de steen te halen. Best bizar om te zien. Ook staat in deze kerk een tombe waarin het graf van Jezus Christus zich zou bevinden. Kortom, een heel belangrijke plek voor christenen. Men staat in de rij om even de tombe in te mogen.

Ik vind het fascinerend hoe deze verschillende geloven zo naast elkaar leven, in een vrije klein stadje eigenlijk. Ook op straat zie je allerlei religies voorbij lopen en men laat elkaar zijn. Dat is toch mooi!?

En dan nu tijd voor lunch. Voor Oscar een broodje kebab en ik at falafel! Lekker!

Kijk nou, al deze kruiden. Hoe gaaf is dit. Ik twijfelde wel, maar besloot om toch maar niets mee te nemen. Ik kook thuis niet zo kruidig, en de kruiden die ik gebruik kan ik in NL ook wel krijgen.

In de Tower of David, een verdedigingswerk bij de Jaffa Poort, hadden we een fantastisch uitzicht en was het tijd voor de zelf-ontspanner! Altijd leuk 😋. Daarna liepen we terug naar het hotel voor een middagdutje. Het is tenslotte vakantie.

’s Avonds gaan we naar de Machane Yehuda Market: de shuk. Met meer dan 250 winkeltjes een enorme chaos. Er wordt van alles verkocht; van vis tot snoep, van keppeltjes tot hamburgers. Ik hou ervan, op dit soort markten voel je de cultuur, het land en haar tradities. We ploften neer bij een barretje met een dranken en deden niets anders dan naar de passerende mensen kijken.

Uiteindelijk liepen we terug naar het hotel en aten we nóg een broodje falafel. I could live here and eat pita falafel every day ❤

Wauw, dit wordt een lang artikel. Om die reden knip ik ‘m op in meerdere delen. De rest komt later deze week online! Ben jij wel eens in Jeruzalem geweest? Of staat ie op je bucketlist?

Liefs Aaf