Het is eind april. Dat betekent dat we met z’n allen al zo’n 1,5 maand in sociale isolatie leven. En ik denk dat dat voorlopig ook nog wel even zo zou zijn. Het is heel onzeker en ik merk aan mezelf dat ik het ontzettend lastig vind.

Social distancing

De mensen die ik in de afgelopen 7 weken heb gezien, zijn op één hand te tellen. Ik heb mijn auto naar een vriendin gebracht (ze werkt in de zorg en wil daarom niet met het ov reizen en mijn auto staat toch stil), Lauren werd in het ziekenhuis gecheckt door de kinderarts en we hebben deze week op afstand buiten gegeten met vrienden.

Het voelt allemaal zo ontzettend dubbel. De boodschap is en blijft: Blijf thuis! En ik ben me ontzettend bewust van het waarom hierachter. Hoewel ikzelf hoogstwaarschijnlijk niet superziek wordt van het virus, wil ik niet diegene zijn die de ziekte verder brengt. Ik wil niet de schakel zijn in een ziekteketen en ik wil mijn familie en vrienden beschermen.

Lauren

Hoewel kinderen een veel kleiner risico lopen, is het niet zo dat kinderen niet ziek kunnen worden. Ik wil Lauren ontzettend graag beschermen, maar ik realiseer me ook dat dat natuurlijk niet altijd kan. Het plan is wel dat ze straks weer naar het kinderdagverblijf gaat. En dus in aanraking komt met leidsters en andere kinderen.

Lauren verveelt zich soms een beetje thuis. Ik merk dat ze het nodig heeft om bij anderen te zijn en ik denk dat ze floreert als ze met leeftijdsgenootjes kan spelen. Ander speelgoed, andere uitdagingen en andere prikkels. Dat zal haar goed doen. En ons ook, want na 7 weken thuiswerken lijkt het me ook wel fijn om even twee dagen door te kunnen werken. Er zal dan een klein beetje druk van de ketel gaan.

Blijf thuis & 1,5 meter afstand

Wat ik zo dubbel vind is dat de overheid adviseert om thuis te blijven maar dat bezoek wel kan, mits op 1,5 meter en maximaal 3 bezoekers. Ja hallo, wat is het nou? Als sociale wezens hebben we het nodig om anderen te zien en te spreken. En ik merk dat ik er langzaam ook een beetje gek van wordt om de hele dag, de hele week thuis te zijn.

Normaliter pakte ik wel eens een dagje me-time (sorry voor de cheesy term haha). Ik ging naar de sauna, of even alleen winkelen. Thee of wijn drinken met vriendinnen of gezellig met m’n moeder op pad. En dat kan allemaal nu niet. Ik ga wel in bad, op tijd naar bed met een boek en ik loop hard. Maar ooh..

Daarnaast vind ik dat wij verstandige burgers moeten zijn. Er is een groep mensen dat alle regels aan de laars lapt. Hoe dom en egoïstisch kan je zijn? En juist omdat er dit soort sukkels rondlopen, vind ik het des te belangrijker dat wij ons wel aan de regels houden. Die ziekteketen moet onderbroken worden!

In dubio

Dus nu zit ik in dubio om de teugels een heel klein beetje te laten vieren. En dan bedoel ik dat we zoveel mogelijk thuis blijven maar af en toe wel afspreken met anderen. Op anderhalve meter en met maximaal 3 bezoekers.

Even bij Laurens opa en oma langs, want ze missen haar zo enorm. Of even met een vriendin wandelen in het park. Toch af en toe samen eten met vrienden. Of misschien een dagje werken op kantoor.

We gaan niet naar mijn eigen opa en oma (want zij zijn de risicogroep). Ook gaan we niet met een grote groep vrienden bij iemand thuis zitten. Wat digitaal kan, blijven we digitaal doen. We blijven (voornamelijk) thuiswerken en gaan in ons eentje boodschappen doen.

De afgelopen dagen merkte ik dat ik ontzettend loop te stoeien met deze twee gevoelens. Ik wil me houden aan de boodschap: blijf thuis!, maar ik heb het ook een klein beetje nodig om wel anderen te zien en te spreken. Het gaat tegen mijn gevoel van goed burgerschap in om te gaan eten met vrienden of op bezoek te gaan bij mijn (schoon)ouders. Want ja, het is op zich niet noodzakelijk.

Maar ik trek het niet om nog een maand thuis te zitten en niemand anders te zien. De boodschap is ook: houd 1,5 meter afstand. Dus wij gaan voorzichtig kijken hoe wij ons aan allebei deze regels kunnen houden.

Zo, heel fijn om dit even van me af te schrijven. Pff mijn hoofd draait overuren de laatste tijd. Ik vind het zo’n klotesituatie. Ben de afgelopen tijd best positief gebleven maar de afgelopen week vond ik het moeilijk om de spirit hoog te houden. Maar goed, we houden vol. Net als de rest van Nederland!
Hoe gaat het met jou rondom deze maatregelen?
Liefs Aaf