Geloof het of niet, maar we hebben gekke, onhandige opmerkingen gehoord. Ik snap het ook wel, men bedoelt het lief, weet niet zo goed wat te zeggen of er floept een half-grapje uit. Maar echt handig zijn deze 6 opmerkingen niet echt…

Dan had je zeker een fijne bevalling met zo’n kleine baby?
Nou ik kan je vertellen: een baby past toch nooit! Dat even ten eerste.
En ja mijn bevalling ging snel, erg snel. Maar dat had niets met het formaat van de baby te maken. Door de goede begeleiding van de verloskundige heb ik gelukkig erg beheerst kunnen persen, waardoor Lauren langzaam geboren is. Als ze eruit was gefloept dan was de kans op hersenbeschadiging veel groter geweest.

Wat fijn dat je nu geen gebroken nachten hebt maar lekker kan doorslapen.
Pardon? Ja, ik heb echt mazzel dat mijn baby in het ziekenhuis ligt en ik thuis moet slapen. Dat ik eerst 15 minuten moet rijden voordat ik bij haar ben. Dat ik niet weet hoe ze het ’s nachts heeft gedaan. Dat ik 7x per dag kolf en de boel overgiet, opsla, schoonmaak en meeneem naar het ziekenhuis.

Ik had heel graag Lauren gewoon thuis gehad en haar met liefde elke drie uur, ook ’s nachts, gevoed. Geen lege buik én een lege wieg gehad. Ik had me heel graag zo moe, maar zo gelukkig gevoeld.

Je kan nu wel twee maanden langer van de babytijd genieten.
Eeuh, ja… Of eigenlijk: nee. Ze is straks geen baby meer als ze 1 jaar is geworden. De eerste 6 weken van haar leven heeft ze in het ziekenhuis gelegen. Dus als je het heel theoretisch bekijkt kunnen we slecht (52 – 6) 46 weken van haar babytijd genieten.

Je buik was nog niet zo groot, dan ben je vast ook weer lekker vlot in shape.
Ik heb gehuild om het feit dat ik geen mega zwangere buik heb gehad. Dat ik niet de 37 (of 40) weken heb aangetikt. Ik had zó graag een grote buik willen hebben. Zo groot dat het niet meer leuk was, maar ook daar keek ik naar uit. Dat dat gepaard gaat met heel veel ongemakjes en misschien wel striae voor het leven had ik op de koop toegenomen.

En daarnaast, mijn buikspieren hebben het, net als bij elke zwangerschap, flink te voortduren gehad. Die heb ik (tot nu toe) nog niet echt weer getraind. Dus mijn buik in nu zeker nog niet in zijn oude vorm, als dat ooit nog mogelijk is.

Heb je in ieder geval niet voor niets maatje 50 gekocht.
Daar paste ze niet in hoor. We hebben extra kleding in maatje 44 moeten kopen. En dat was zelfs nog te groot.

Het gaat nu toch goed met Lauren? Je moet lekker vooruit kijken!
Ook deze is zo lief bedoeld, maar sloeg zo de plank mis. We hebben zoveel meegemaakt, dat kan ik niet zomaar wegleggen en negeren. Ik ben ook erg blij en trots op mezelf dat ik dat niet heb gedaan, maar dat ik hulp heb gevraagd in het ziekenhuis om alles te verwerken. Het had me anders om een later moment vast en zeker ingehaald en genekt.

Onhandige opmerkingen, die ik af en toe heel moeilijk vond om te horen. Gelukkig zag ik ook wel in dat men het lief bedoelde en niet zo goed wist wat hij of zij tegen me kon zeggen. Mocht je ooit een prematuur kindje in je omgeving bezoeken, dan weet je nu in ieder geval dat je dit niet moet zeggen tegen de moeder.
Lief Aaf