Hieperdepiep hoera, Lauren is twee jaar. 2 jaar! Ze is dreumes-af en een echte peuter. Tijd voor een nieuw artikel over haar dagritme en ontwikkeling. Ik vertel je meer over hoe het nu met haar gaat, wat ze allemaal al kan en welke mijlpalen ze het afgelopen halfjaar heeft aangetikt. En ik sluit af met hoe het nu met mij gaat, in vergelijking met vorig jaar.

Denk je nou “vorig jaar, wat was er toen aan de hand?”. Lees dan eerst even dit artikel, dan weet je een beetje meer wat er gebeurd is.

Afgelopen september, toen ze 1,5 jaar oud was schreef ik ook stukje over haar dagritme. Het is een pittig en leuk half jaar geweest waarin we weer veel mijlpalen en ontwikkelstapjes hebben bereikt. Het hoogtepunt vind ik toch wel het lopen. In september kon ze net lopen, maar inmiddels rent, danst en springt ze rond. Ze is zoveel stabieler en sterker. Traplopen gaat beter en zonder moeite stapt ze stoepjes op. Knap kind!

Dagritme

Maar ik zal even bij het begin beginnen: Laurens dagritme. Ik moet wel zeggen, dit is een gemiddelde weekenddag. Er zijn echt uitschieters dat het allemaal anders verloopt, maar over het algemeen gaan onze dagen zo.

Lauren wordt tussen 07:00 en 07:30 wakker. Ze jammert dan altijd een beetje terwijl ze wakker wordt. Ik* ga naar haar toe op haar kamertje en 9 van de 10 keer heeft ze dan haar speen en konijn tussen de spijlen door op de grond gegooid. Haar manier van aandacht vragen. Ze zegt dan ook meteen “oh ooh” en wijst naar konijn. Die pak ik voor haar en ik neem haar mee naar ons bed om even tussen ons in wakker te worden. Inmiddels vraagt ze dan om de ’tjes’, oftewel de fles. Soms vindt ze het oké om in bed even te wachten terwijl ik de fles ophaal, soms wil ze mee naar beneden en drinkt ze de fles op op de bank.

* Waar ik staat kan ook Oscar staan hoor. Maar voor het gemak typ ik dit artikel in de ik-vorm.

Daarna gaat haar slaapzak uit, doe ik haar een schone luier aan en kleed ik haar warm aan; een vestje en dikke anti-slip sokken aan. Beneden speelt ze wat en ik begin met het uitpakken van de vaatwasser. Dan smeer ik twee ontbijtjes; die van haar en die van mij. Inmiddels weet ik dat maar hetzelfde eet als zij, want anders wil ze toch mijn boterham. Ze klimt trouwens nu zelf op haar stoel en we hebben de beugel er ook af gehaald. Heel af en toe valt ze er nog af (zoo zielig) maar over het algemeen gaat dat heel goed.

• 

• 

Na het ontbijt gaan we aankleden. Als we alle drie thuis zijn kunnen we rustig douchen, anders zorg ik ervoor dat ik gedoucht ben voordat Oscar de deur uitgaat óf ik zet Lauren met wat speelgoed in de badkamer. Tijd voor activiteit nummer 1. We kleuren, gaan naar de winkel of rommelen wat in het huishouden. Lauren vindt het leuk om met de bezem door de woonkamer te lopen en laatst had ze ook al de stoffer ontdekt, haha. We eten fruit (mandarijn en appel zijn favoriet) en drinken thee.

Op haar fietsje gaan we nog even naar buiten, even een frisse neus halen. Want rond 12 uur gaan we lunchen. Met een boterham of als ze geluk heeft met wat lekkers. Een wentelteefje of een croissant. Mijn dochter houdt van lekker eten, snap ik! Voor half 1 poetsen we haar snoet, krijgt ze een schone luier en gaat ze naar bed voor haar middagslaapje.

• 

• 

Even rust in de keet. Ik ruim alles op, doe mijn eigen ding en plof ook even op de bank met een kop thee. Zo’n 1,5 uur of 2 uur later wordt ze wakker. Ik neem haar dan mee naar de bank beneden en samen kijken we even tv. Ze is momenteel dol op Vaiana (op Disney+). Met een cracker of een maiswafel en een kop thee zitten we dan gezellig op de bank.

In de middag doen we activiteit nummer twee, wat ook weer van alles kan zijn. Ik probeer, afhankelijk van het weer natuurlijk, altijd wel naar buiten met haar te gaan. Dat vindt ze zelf ook erg leuk, want als ik zeg dat we naar buiten gaan rent ze naar de gang om schoenen te gaan halen.

Rond een uurtje of half 5 / 5 uur zet ik haar met een bak komkommer en tomaatjes voor de tv terwijl ik ga koken. Rond half 6 gaan we aan tafel en eet Lauren lekker met de pot mee. Ze lust momenteel alles wat ik haar voorschotel. Van draadjesvlees tot vissticks en van aardappelen tot rijst. Het liefst eet ze overal “mawo” (mayonaise) bij, maar dat doen we alleen bij gebakken aardappeltjes. Soms wil ze nog een toetje; yoghurt met wat havermout. Soms hoeft dat niet. Ze kan heel goed aangeven of ze nog wat wil eten of niet.

Na het eten spelen we nog even. Vaak met de memorykaartjes van Nijntje of van Bumba. We dansen op Juf Roos en spelen verstoppertje achter het gordijn. Rond 18:40 gaan we naar boven en maken we haar klaar voor de nacht. Ze gaat twee à drie keer per week in bad en de andere dagen poetsen we met een washand. Tandenpoetsen gaat gelukkig ook vrij soepel en daarna pakt ze zelf haar konijn en speen uit haar bedje (die laten we sinds kort overdag daar). Ze krijgt een schone grote luier en haar pyjama aan. Dan klimt ze op de grote stoel en gaan we boekjes voorlezen. Eén boekje is niet genoeg, twee ook niet. Nee mevrouw wil graag drie boekjes. Vooruit dan maar!

Nog een dikke kus en dan in de slaapzak in bed. Welterusten liefie. Ze valt dan zelfstandig in slaap, soms direct, soms na wat woelen. En wordt de volgende ochtend om 07:00 uur weer wakker!

2 jarige regressie

Het gaat goed met Lauren zoals je leest. We hebben een lekker ritme, waar we goed op gaan. Het afgelopen half jaar hebben we echt wel onze strubbelingen gehad.

In november hebben we de avondfles uit haar ritme gehaald, omdat ze daaraantoe was. Ze sliep niet meer door en uiteindelijk had dat ook met de avondfles te maken. Ik schreef daar afgelopen november dit artikel over. Het ging toen een tijdje goed, tot kerst.

Ze heeft na kerst weer zo’n 4 weken lopen spoken ’s avonds en ’s nachts. Het was de 2-jarige slaapregressie (of progressie) die ze flink te pakken had. Gillen, schreeuwen en krijsen dat ze niet wilde slapen. We mochten haar niet alleen laten ’s avonds, het kostte zo een of twee uur om haar ’s avonds in te laten slapen. Ze werd standaard ’s nachts wakker en weigerde om weer te gaan slapen. We hebben van alles geprobeerd: tussen ons in, bij haar zitten, op een matras bij haar slapen, haar laten huilen, water drinken. Gek werd ik van de gebroken nachten. Uiteindelijk hebben we de techniek toegepast die wel vaker wordt geadviseerd maar waar je als ouders wel achter moet staan.

We deden het avondritueel en legden haar in bed en deden de deur dicht. Ze ging dan huilen en we lieten haar 5 minuten huilen. Daarna even naar haar toe, zonder wat te zeggen legden we haar weer neer, gaven konijn en de speen terug en gingen weer weg. En we lieten haar weer 5 minuten huilen. Ook ’s nachts was dit de tactiek, maar oh wat is dat pittig. Gelukkig liet Lauren al vlot zien dat dit werkte voor haar en ons. Ze huilde steeds minder lang (van 45 min (ja echt!), naar 30 min, naar 10 min) en uiteindelijk viel ze zonder mokken in slaap. Oh jongens, wat heerlijk is het om weer door te slapen. Als je er middenin zit denk je dat het nooit ophoudt, maar het is echt even die regressie waar ze doorheen moeten. En de kindjes hebben er zelf nog veel meer last van dan jij als ouder.

Ontwikkeling

• 

• 

• 

Los van die regressies, gaat het erg goed met Lauren. Ze kletst veel, speelt lekker, eet en slaapt lekker. Met de dag leert ze nieuwe woordjes. Ik sta soms echt te kijken als ze weer wat nieuws zegt. Sommige woorden spreekt ze nog niet goed uit, zoals “doom” is de zon en “tom” is kom mee. Ze stapelt blokjes tot hoge torens die ze vervolgens omschopt en tekent lekker creatief met alle kleurtjes die ze heeft.

• 

• 

Ze is vrolijk en speelt graag met de kinderen uit de straat. Wel vindt ze het nog lastig om te delen (wat normaal is voor deze leeftijd). Als iemand de bal pakt waar zij mee speelde, kijkt ze me aan en zegt ze “ik”. Tjah schat, dan moet je ‘m niet af laten pakken. Gelukkig vindt ze wel weer iets anders om mee te spelen.

Soms vindt ze veel kinderen wel een beetje too much. Vooral op het kinderdagverblijf schijnt ze nog wel eens aan te geven dat ze in de hoge box wil. Even zelf spelen en overzicht hebben over het klaslokaal. Ze is dan ook de jongste en kleinste op de peutergroep (met 1,5 jaar is ze al over gegaan). Ze moet denk ik leren om haar mannetje tussen al de kids te staan.

De laatste controle

In maart en april hebben we nog twee controle-afspraken op de kinderafdeling. In maart met de psycholoog en in april met de fysiotherapeut. Dat zijn de laatste controles die ze heeft naar aanleiding van haar vroeggeboorte. Dan zijn we ziekenhuis-af en stappen we over naar het consultatiebureau. Voor beide afspraken verwacht ik geen gekke dingen. Zelfs al komt er iets uit bij de psycholoog (bijvoorbeeld dat ze drukke situaties niet goed kan overzien), zullen we er niet achter komen of dit komt door haar prematuriteit of dat het gewoon een karaktereigenschap is. Begrijp me niet verkeerd, het is heel goed dat er zo’n degelijke follow-up is, maar zoals ik Lauren nu zie is er niet iets ernstigs dat eruit gaan komen.

• 

• 

En hoe is het met mij?

Goed. Waar ik het vorig jaar nog ontzettend heftig vond om terug te denken aan de vroeggeboorte en ik heel emotioneel was, ben ik nu trots en blij. Vorig jaar was voor mij echt een afsluiting van een ontzettend heftig jaar, waarin zo ongelofelijk veel was gebeurd en ik heel diep ben gegaan. Maar de weg omhoog vond ik gelukkig ook in dat jaar en ik leerde dat verdriet en blijdschap goed samen konden gaan.

Als ik nu, twee jaar later, terugdenk aan de vroeggeboorte, voel ik slechts een soort teleurstelling dat het zo gelopen is. Ik had ons een andere start gegund, maar het is wat het is en het is goed gekomen uiteindelijk! Het harde, scherpe verdriet is gezakt en dat is heel fijn.

In het artikel waarin ik vorig jaar terugblikte op dat eerste jaar met Lauren, schreef ik ook dat 2020 een rustig jaar moest worden. Geen gekkigheid, maar gewoon lekker genieten van elkaar. Door corona is het natuurlijk geen normaal jaar geweest, maar het was wel rustig. Een beetje te rustig, zonder Damloop bijvoorbeeld en zonder vakanties naar het buitenland, maar ach. We hebben ontzettend veel kunnen zien en genieten van Lauren (in de lockdowns) en dat is enorm waardevol.

Zo zie je maar dat je nooit weet hoe het leven loopt en dat je, hoe cliché ook, er zelf van wat moet maken. Ben benieuwd wat 2021 ons gaat brengen.

Lieve, lieve schat. Gefeliciteerd met je tweede verjaardag. Je bent een ontzettend lief en leuk meisje. We houden van jou!

We genieten met volle teugen van haar en ik ben benieuwd wat het komende jaar gaat brengen. Ze gaat echt kletsen en nog meer boevenstreken uithalen!
Komt ons ritme overeen met jouw kindje van 2?
Liefs Aaf